Caroline Vonhoff vindt dat je leugens benoemen moet! Want wie zomaar alles slikt is een horige.

Over de techniek van het liegen, schreef ik jaren geleden al eens bij Joost Niemöller.

In het kort: alles wat volgt na een zin als: ik wil dat u me gelooft, ik wil graag zeggen, de Nederlander moet weten, ik wil gezegd hebben, is waarschijnlijk een leugen. Maar door het voorgaande zinnetje wordt het een waarheid, want natuurlijk wil de leugenaar dat u hem gelooft of iets graag wil zeggen, al zegt hij persoonlijk kennis gemaakt te hebben met het mannetje in de maan.

Maar waarom al dat liegen? En dan bedoel ik het openlijk liegen, openlijk en bewijsbaar. Want al de leugens waar je de vinger niet achter krijgt en die de betrapte doen blozen bij betrapping, dat zijn niet de leugens die ik hier bedoel. Die zijn geen instrument van dictatuur maar om bestwil van de leugenaar.

Nee, ik heb het over de grote leugens, zoals een minister van Buitenlandse Zaken die beweert dat we Afrikaanse immigratie nodig hebben om hier aan het werk te gaan. Onzin, en iedereen die ook maar een vluchtige blik heeft geslagen op uitkeringscijfers, of gewoon eens om zich heen gekeken heeft, weet dat het onzin is. En werkelijk iedereen die met het spitsuur op het perron staat of in de file, die weet wel beter.

Waarom dat toch zoiets beweren?

Omdat het zo makkelijk is te bewijzen dat het een leugen is, daarom.

Want niets is vernederender dan door een machthebber gedwongen worden zijn leugens te geloven, of althans te doen alsof je die leugens gelooft.

Het meest navrante voorbeeld ervan vind ik nog steeds het verhaal van Mao, dat hij alle Olympische zwemrecords had gebroken, vergezeld van beelden van Mao, zwemmend ‘op zijn hondjes’. Ik herinner me beelden (of beschreef Karel van het Reve die beelden zo beeldend dat ik ze voor me zie?) van heldhaftige westerse journalisten die een Chinese man interviewden, die ze vroegen te zeggen wat hij ervan vond. De man, een nekschot voor hem en zijn familie was in die tijd zo gegeven, kon niet anders dan – doodongelukkig onder zijn geveinsd enthousiasme – zeggen dan dat het geweldig was, de prestatie van Mao.

Gedwongen zichzelf intellectueel te verkrachten door een ‘grappige’ westerse journalist die vanuit zijn (en nu echt) racisme zich vrolijk maakte over die rare Chinees, die zo dom was om het zwemrecord van Mao te geloven en verdedigen.

En dat was precies de reden dat de leugen over Mao in omloop werd gebracht: om het volk zichzelf te laten verkrachten, en om iedereen die er ook maar iets van de waarheid over liet doorschemeren, te vermoorden, te heropvoeden en naar een kamp te sturen. De westerse journalist werkte daar graag aan mee. Nou ja, niets nieuws onder de zon.

Het is precies om die reden dat er tegen ons gelogen wordt door de mensen die de staatsmacht hebben gegrepen, als instrument van vernedering, en een vernederd mens telt voor half. Als instrument van dictatuur, net zoals het aan de bedelstaf brengen van de middenklasse dat is.

Vandaar: zeg het gewoon als er tegen je gelogen wordt, en noem het wat het is: liegen. Accepteer van een politicus of journalist niet wat u in uw eigen leven van uw eigen vrienden en kennissen ook niet zou accepteren.

En dus niet omfloerst  zeggen ‘een andere werkelijkheid beleven’ of iets dergelijks.

Gewoon: ‘u liegt!!’

Gezonder voor u, en gezonder voor hen, de leugenaars. Blozend afgaand en niet meer zijn dan een stip aan de horizon, Daarvoor zou ik graag over de dijken kijken, sterker nog, zelfs over de duinen.