De legalisatie van doping is onvermijdelijk
Op termijn zal de legalisatie van doping onvermijdelijk blijken. Daarvoor is een scala aan redenen.
Wielrennen en doping
Als er één sport met doping geassocieerd wordt, is het wielrennen. En dat is ook volkomen terecht, zeg ik zelf als wielerliefhebber. In 1967 overleed Tom Simpson tijdens de Tour de France terwijl hij de mythische berg, de Mont Ventoux, beklom. Op 1400 meter van de top viel Simpson van zijn fiets, om er vervolgens nooit meer op te stappen. Hij overleed aan een cocktail van doping, alcohol, en uitputting. Zijn dood zorgde ervoor dat de dopingcontroles werden aangescherpt in de Tour de France. Ondanks de ‘inspanningen’ van de wielerbond was dopinggebruik onder de renners eerder regel dan uitzondering. Honderden coureurs zijn inmiddels betrapt op het gebruik van verboden middelen, waarvan Lance Armstrong, Jan Ullrich, en Alberto Contador de bekendste zijn. Toch zal doping op (korte) termijn gelegaliseerd worden. Ook dat is volkomen terecht.
Hoezo dan? Nou, technologie
Het antwoord op dit alles is de exponentiële technologische vooruitgang. Vroeger was die vooruitgang nihil. De drukpers werd pas in 1453 uitgevonden, de telescoop volgde in 1609. Ruim 150 jaar later was de stoommachine pas aan de beurt.
Zoals je ziet, liet de technologische vooruitgang behoorlijk op zich wachten. Tegenwoordig is dat een ander verhaal. De ene innovatie volgt de andere in razend tempo op. Denk aan zelfrijdende auto’s, nanobots, The Higgs boson particle. We halen zelfs onze neus op voor tot voorheen levensbedreigende aandoeningen, zoals kinderziekten. En aids? Met de juiste medicijnen kun je als aidspatiënt hoogbejaard worden, terwijl het nog niet zo lang geleden garant stond voor een spoedige dood. Nog geen honderd jaar geleden leefden vele Nederlanders nog in plaggenhutten en andere erbarmelijke omstandigheden, terwijl hun nakomelingen enkele generaties later de wereld kunnen veranderen. Dit heeft allemaal te maken met de exponentiële technologische vooruitgang. Naarmate dit proces voortduurt, zullen de technologische ontwikkelingen elkaar steeds sneller opvolgen. Zie de grafiek hieronder.
Technologische ontwikkelingen leiden tot legalisatie van doping
Hetgeen we de komende tien tot twintig jaar zullen ontdekken, staat misschien wel gelijk aan alle ontdekkingen van de afgelopen honderd jaar. Dit geldt ook voor doping. Door de technologische ontwikkeling zullen er steeds nieuwere en betere dopingvarianten worden uitgevonden. Combineer dit gegeven met de enorme commerciële belangen van de private sportsector. Dan hebben we het over honderden miljarden. Die enorme geldstromen, belangen, en de technologische opmars zullen ertoe leiden dat doping in de nabije toekomst volkomen ondetecteerbaar is. De vraag is niet of zal gebeuren, maar wanneer dat zal gebeuren. Zodra dat moment is aangebroken, zit er niets anders op dan doping te omarmen.
Sport in de toekomst
Samenvattend kan ik niet anders concluderen dat de technologische vooruitgang en belangen zullen leiden tot de legalisering van doping. Hoe ziet topsport er in de toekomst dan uit? Nagenoeg hetzelfde als nu, alleen zullen de atleten sterker, sneller, en beter zijn. In het verleden is doping altijd bestreden om sport eerlijk te houden. Als iedereen clean is, nemen alle sporters onder dezelfde omstandigheden deel aan hun sport. Dat vinden we eerlijk. Deze status quo wordt verstoord zodra ondetecteerbare doping zijn intrede doet in de sportwereld. Vanaf dat moment is er geen sprake meer van eerlijke concurrentie. Op dat moment zit er niets anders op dan doping te legaliseren. Dat is de enige manier om de sporten te beschermen. Laat elke prof gebruikmaken van doping, en kijk vervolgens wie de beste is. Dan hebben doping gebruikende atleten geen voordeel ten opzichte van de rest.
Dit doet me altijd aan Lance Armstrong denken. Hij gebruikte epo en bloedtransfusies in een tijd waarin vrijwel elke wielrenner dit deed. Desondanks was hij heer en meester, getuige zijn zeven eindzeges in de Tour de France. Lance is levenslang geschorst vanwege zijn dopinggebruik, terwijl al zijn resultaten zijn geschrapt. De andere dopingzondaren kwamen er in vergelijking met Armstrong met weinig kleerscheuren van af. In de toekomst zal doping echter de regel worden. Dan kunnen we alsnog zien wie de beste is. Net zoals Lance Armstrong dat jaren geleden was.
Dit artikel verscheen eerder op SomeRandomFuck.nl
Source featured image: By William Morice from Septeuil, France [CC BY 2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)], via Wikimedia Commons
Volkomen mee eens. En waarom zou in de wielrennerij de ontwikkeling van versterkende middelen niet net zo’n strijd mogen zijn, als de autotechniek dat is in de F1. Het is levensgevaarlijk? So wat, dat is rijden in een F1 ook, bergbeklimmen, parachutespringen ook en toch verbieden we dat niet. En daar is ook geen reden toe. De deelnemers aan deze de randen van het gevaar opzoeken weten dat en nemen dat risico. Zo te zien zijn er heel veel wielrenners die voor het grote geld, eeuwige roem graag dat risico willen nemen.
Het is hun van harte gegund!
Voorbereiding en inzet is de sleutel voor succes in het wielrennen. Talent is niet volledig bepalend voor succes, maar zelfvertrouwen wel. Grote kampioenen weten en wisten van zichzelf, dat ze een groot kampioen zouden worden, want zonder dat geloof in eigen kunnen bereik je de absolute top niet. Doping is een onderdeel van de voorbereiding. De wielersport is op weg naar het einde. Ik bedoel dat de belangstelling in de jaren vijftig enorm was.. Nu leeft bij de jeugd nog nauwelijks. het koersenm is verworden tot afspraken tussen ploegen om op het einde hun sprinter te klanceren. wat kan het de mensen schelen of Cavendish, Sagan of kittel een sprint wint. De wielrennerij is groot geworden door bloed, zweet, tranen, afzien en lijden.
Nou worden de beste knechten gekocht die een kopman in de Tour naar de meet brengen. Het volk wil bloed zien en afzien als een beest, urine van een zwangere vrouw inleveren bij een dopingcontrole en geen Cavendish die geen meter kop doet op de meet een sprint winnen. Ze willen kees haast als eerste op de Col du Var zien komen en met een slagaderlijke bloeding op plaats vijf zien opgeven. Dat is koersen. doping hoeft niet gelegaliseerd te worden. De renners weten net zoveel als de wetenschap. Het opsporen van doping was en is gewoon bedrog. Ze kunnen het niet, ze doen het niet en ze willen het niet. Er gaan miljoenen om in de wielrennerij, de beste medici kunnen gekocht worden. Alle gegevens over controle en ontwijking staan ter beschikking van het peleton fietsers, want coureurs zijn het niet meer, de nou fietsende slapjanussen. Doping hoeft niet gelegaliseerd te worden, dat is het eigenlijk al.
Doping was er altijd, zal er altijd zijn. In de jaren 50 zeiden de Belgische renners: Van pikeuren krijg je een vette lever. Ze spoten onder de koers voor de finale en namen een stoot pillen erbij. Nou is alleen de techniek van doping veranderd, maar legaal is het al in die zin, dat de bereidheid om het in de wielrennerij op te sporen alleen in theorie bestaat.