De kromheid en labbekakkerigheid van achtereenvolgende Nederlandse regeringen (Rutte 1-2-3) ten aanzien van de burgeroorlog in Syrië komen tot volle wasdom.

De campagne werd twee weken gestaakt – ongetwijfeld in verband met PS2019 en de islamitische aanslag in Utrecht – maar komt nu weer op stoom: het gejank over de ‘Nederlandse kinderen’ en hun jihadi-moeders begint alsnog aan te zwellen.

65 Nederlandse kinderen en hun moeders – het is weer omineus geformuleerd, en dan weet je het al wel met de MSM: campagne in opbouw. “We kunnen die kinderen toch niet aan hun lot overlaten?” Dat klinkt heel ‘inclusive’, maar was het Rode Kruis ze nu gaan halen als IS on de regio de dienst nog uit zou maken? Het begrijpelijk antwoord daarop – Natuurlijk niet – is het antwoord dat nu óók gegeven zou moeten worden.

Maar de ruimte voor deze aanzetten komt door de labbekakkerigheid van dit kabinet, dat dacht rond de pot te kunnen draaien door naar iemand anders te wijzen:

Het Rode Kruis is ‘zeer bereid’ om vrouwelijke jihadisten en hun kinderen op te halen uit Koerdische kampen in Noord-Syrië, als de Nederlandse regering daar om zou vragen. Dat meldt het Rode Kruis desgevraagd aan de NOS.(..) In juli schreef minister Ferd Grapperhaus van Justitie en Veiligheid nog aan de Tweede Kamer dat het Rode Kruis niet om hulp kan worden gevraagd omdat de organisatie een “onafhankelijke taak” heeft en “niet handelt uit opdracht van een staat”.

We zouden beter moeten weten. Politici zouden beter moeten weten. Maar vooral zouden we moeten beseffen dat dit niet gebeuren moet, en dat we ook wat dit betreft beter weten. het is zielig, maar de wereld zit vol kinderen met wie we graag medelijden hebben, die vervolgens opgroeien tot volwassenen die weinig of geen medelijden hebben met ons. Of die achteraf liever in de hut bij hun moeders waren gebleven.

Het is inderdaad niet altijd makkelijk het moreel juiste te doen, maar dat de Nederlandse regering uitblinkt in moreel falen gaat mij steeds meer storen. Want waar totaal misplaatst medelijden ontstaat met IS-vrouwen en hun kinderen voor wie dat maar heel mager voorradig zou moeten zijn, wordt tegelijkertijd ook nog eens gepoogd een soort evenwicht (?) te creëren met betrekking tot mensen die de juiste morele keuze maakten en de Koerden gingen helpen tegen de moorddadige IS-agressie:

Nu zijn hiermee twee mogelijkheden:

1. Deze man is een Koerd
2. Het is een autochtone Nederlander

In geval één heeft Nederland hier eenvoudig niets mee te maken, en is de enige overweging of we hem in ons land willen houden. Maar in dat laatste geval wordt het interessant, want er is jurisprudentie:

In 2016 deed het OM onderzoek naar een oud-militair die naar eigen zeggen maanden met de Koerden had meegevochten in het strijdgebied in Syrië. Besloten werd om hem niet te vervolgen. Er was geen bewijs dat hij persoonlijk betrokken was geweest bij moorden.

En ook:

Zijn er redenen te veronderstellen dat deze man bij andere dan oorlogshandelingen betrokken was, en is hij vluchtgevaarlijk? Als op deze beide vragen het antwoord negatief is, is er geen enkele reden voor zijn aanhouding. Behalve dat het de mohammedaanse gemeenschap in Nederland gerust stelt dat niet alleen islamieten die naar IS trokken onder een vergrootglas worden gelegd. Het enige dat we weten is:

De man was anderhalf jaar geleden te zien in een reportage van EenVandaag vanuit Raqqa. Onherkenbaar, met een sjaal om zijn gezicht, vertelde hij dat hij met de Koerden meevocht tegen IS. Op zijn uniform was een logo gestikt van ADO Den Haag. Hij liep door de straten van Raqqa met een kalasjnikov.

Ik zou bijna zeggen: Nou, èn? Wie toen door Raqqa liep zònder Kalasjnikov zal niet erg goed bij zijn hoofd zijn geweest, dus als argument is het wat zwakjes. En hoe gaat het OM de achtergronden en eventuele misdaden van deze man onderzoeken? Navraag doen bi de YPG? Bij IS informeren of iemand een aanklacht wil indienen?

Ook als wat de man deed je niet bevalt; in Nederland blijft gelden dat je onschuldig bent tot bewezen is dat je iets hebt misdaan of gevaarlijk bent. Dat het OM die overweging hier met voeten lijkt te treden door deze man op een lijst te zetten met mensen die worden gezocht – en niet eens voor het eerst, zie de ontwikkelde jurisprudentie – is eigenlijk te gênant voor woorden.