De titel van dit stukje kwam zomaar in me op toen ik me afvroeg waarom Mohammed zulke vreemde, onplezierige en omslachtige executiemethodes liet sanctioneren . Kon dat niet wat simpeler?

De huidige regering van Irak bestaat vanuit het oogpunt van de zeloten van IS dan wellicht niet uit al te goede moslims, maar de IS-gevangenen in Irak hebben toch in ieder geval nog een beetje geluk dat ze niet door hun maatjes uit Raqqa worden geëxecuteerd. Die Irakeese regering heeft besloten hen eenvoudig op te knopen. En als dat volgens de in het MO gangbare methode gebeurt – door verstikking – bereiken ze wellicht niet het paradijs, maar beleven in ieder geval nog een paradijselijk moment op de drempel van de dood. Want het verhaal dat mensen die worden opgehangen nog een laatste keer klaarkomen berust op waarheid.

Natuurlijk is dat een raar praatje. Maar niet onmenselijk – onmenselijk is de manier waarop IS’ers hun slachtoffers met een bot broodmes het hoofd af zagen, door de westerse media eufemistisch betiteld als ‘onthoofding’. En dat doen ze omdat Mohammed dat ook zo deed – alles voor een goede imitatie van de profeet – vrede en afgezaagde hoofden zij met hem. Zelfs voor verbranding en verdrinking hebben de ‘islamitische wetenschappers’ die de misdaden van de moordenaars in Raqqa goed praatten ergens in hun geschriften excuses gevonden. Maar gewoon een geavanceerde executiemethode als ophangen met een hennepen venstertje was voor de religie van de achterlijkheid weer te moeilijk. Of wellicht was een strop gemaakt van een leren veter te duur? Het meest waarschijnlijke verhaal is echter gewoon dat Mohammed een onverbeterlijke sadist avant la lettre was – hij genoot er gewoon van. Mohammed’s woord was wet. En om aan zijn gerief te komen hoefde men hem klaarblijkelijk niet eerst aan een touwtje omhoog te hijsen.

Jammer. Maar je kunt niet alles hebben, blijkbaar.