De staatsomroep klaagt dat op de KMA een machocultuur heerst, en dat het er ‘onveilig’ is voor vrouwen. Wat dachten ze dan?

De grap dat het leger niets voor ‘pussies’ is wordt zo wel erg makkelijk. De NRC sloeg alarm op basis van één scriptie. De NOS meldt als goede echoput:

Vrouwelijke studenten voelen zich onveilig op de Koninklijke Militaire Academie (KMA) in Breda, als gevolg van “machocultuur, grensoverschrijdend gedrag en sociaal onveilige situaties”. Dat schrijft NRC op basis van een recent gepubliceerde scriptie van een cadet, een officier in opleiding.

Je vraagt je af hoe de scriptie van een uit de kast gekomen homo er uit zou zien?

Voor haar scriptie met de titel De KMA raad ik mijn toekomstige dochter niet eens aan heeft cadet Irina Tziamali (25) gesproken met zes mannelijke en zes vrouwelijke officieren in opleiding, die anoniem blijven. Zij gaven allemaal aan dat zij hun toekomstige dochter niet naar de KMA zouden sturen.

Sturen? Als je kinderen zich ergens heen laten sturen, hebben deze ouders ook een probleem, wat mij betreft. Wat denken ze wel niet? Dat niemand dit als antwoord lijkt te hebben gegeven vertelt al een verhaal van zichzelf. Het wordt dan ook bijna komisch, met:

Tziamali beschrijft dat vrouwelijke cadetten niet voor vol worden aangezien, maar gelden als ‘prooi’, ‘slet’ of ‘matras’. Ook wordt tegen vrouwen gezegd dat mannen niet per se op hen zitten te wachten op de opleiding. Er wordt gesproken van een giftige sfeer op de academie.

Hmmm, ja. Onaardig. Nóg onaardiger is dat dit verdacht sterk lijkt op de houding die tegenwoordig van overheidswege tegen elke man die zich ergens voor aanmeldt hanteert. Veel recht van spreken heeft de NOS derhalve niet, maar dat is geen reden die arme matrassen slecht te laten behandelen.

Helemaal verbazen doet het me niet – u moet eens weten wat ik indertijd (eind jaren tachtig) allemaal hoorde toen ik voor het universiteitsblad van de TU Delft eens poolshoogte ging nemen over het taalgebruik onder Delftse studenten. De moderne KMA is taalkundig weinig inventief, kan ik u verzekeren.

De echte vraag zou ook niet moeten zijn hoe mannen onderling over vrouwen praten (andersom zou u ook met uw oren klapperen, weet ik toevallig), maar hoe men met elkaar om gaat. Anders gezegd: hoe verend zijn de matrassen, komt men voor elkaar op, en zijn de dames part of the crew? Dat zijn veel belangrijker zaken dan gejammer over mannen die oneerbiedig praten over de bron van het leven.

Maar nee.

Commandant der strijdkrachten Onno Eichelsheim gaat er keihard in. GAAP!!! Ik weet dat hij niets anders zeggen kan, maar de dag dat een commandant der strijdkrachten dergelijke journalisten met pek en veren zijn kantoor uit laat jagen door een roedel agressieve vrouwelijke commando’s gaat bij mij de vlag uit.

Heeft iemand de KMA-studentes wel eens bijgebracht dat bijkans heel vrouwelijk Oost-Europa door de oprukkende Russische legers werd verkracht, in 1944-45? En dat ze zich ongetwijfeld eveneens hadden vergrepen aan Duitse Walküres, hadden ze die gevangen? Als oorlog geen safe space biedt, is het van geen enkel belang dat een opleidingscentrum daartoe dat evenmin biedt. Groei eens op, alstublieft.

---

Enige bizarre feiten over het Nederlandse leger, voor de liefhebbers: