Kindermisbruik en ethiek vormen in feite een probleem. De reacties er op zijn dusdanig heftig dat nuances smelten.

Een van de meest kenmerkende elementen dat alle mensen een soort ethiek bezitten heb ik altijd gevonden wat in een gevangenis de pikorde tussen de gevangenen is. Dat moordenaars vrij hoog staan past daar niet bij, maar dat verkrachters en kinderschenders geheel onderaan staan heeft mijn volle instemming. Het zijn de meest laffe daden die men zonder verder nadenken benoemen kan.

Met instemming las ik daarom vanmiddag het bericht dat een Engelse pedofiel op 101-jarige leeftijd tot dertien jaar cel is veroordeeld. Voor het misbruik dat Ralph Clarke al in de jaren zeventig en tachtig pleegde.

De rechter had vrijdag al gezegd dat hij gevangenisstraf zou krijgen. Hij zei ook dat het wonderlijk zou zijn als Clarke lang genoeg leeft om ooit nog vrij te komen.
Volgens een medewerker van de Britse politie vragen sommigen zich misschien af waarom een man van 101 nog wordt berecht. Zij stelt daartegenover dat zijn slachtoffers tientallen jaren moeten leven met het leed dat hij hun heeft berokkend.

De tevredenheid die spreekt uit deze geciteerde woorden is voor mijn gevoel logisch. Het is alleen jammer dat als er iemand begint over de jammerlijkheid van nooit meer vrij kunnen komen, hele meutes weekdieren plotseling voorstander blijken van een afschaffing van levenslang. Maar in de praktijk blijkt dat in Nederland al gebeurd te zijn.

Misschien moeten we ons eerst eens rationeel afvragen wat we van de toepassing van het strafrecht willen, alvorens er voortdurend met hapsnapbeleid in te gaan zitten wroeten? Of krijgen we dan al een aanval van wroeging eer we ons hebben uitgesproken??? Ergens zou het toch eens op moeten houden, dat gejank.