Kinderarbeid mag in Nederland niet. En om te bepalen wat wel en niet mag, bestaat de Inspectie SZW, die soms behoefte heeft haar bestaansreden te onderstrepen.

Door te gaan miauwen over de kinderen van influencers, die op FB dor hun ouders zouden worden ingezet. Daar moet terstond iets aan gebeuren!

Tsja, een herkenbaar geval van een zinledige Inspectie die soms haar bestaansrecht bevechten wil. Je ziet ze nooit als politici hun gehandicapte kinderen politiek exploiteren, terwijl dat zeker niet anders is. Maar met de ouders die zich aan bovenstaande schuldig maken (dixit dienst SZW) wil men ‘in gesprek’, en bovendien komt er een ‘meldpunt’:

Het kabinet wil met ouders, pedagogen en andere betrokkenen in discussie over de inzet van kinderen bij het aanprijzen van producten door influencers. Ook komt er een meldpunt waar mensen vermoedens van misstanden kunnen doorgeven. Dat zei demissionair staatssecretaris Wiersma van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in het TV-programma Kassa.

Want ja, je moet wat als er een echt TV-programma op de stoep van je ministerie staat, dat an sich niemand nog interesseert, en waar de meeste media gedachteloos aan voorbij gaan. Dan gaat zo’n demissionair, waarvan je het bestaan niet vermoedde, zich plotsklaps breed maken en vingerwapperen.

Zou deze Wiersma weten wat een influencer is? Zonder de influisteringen van zijn ambtenaren, bedoel ik natuurlijk. Ik zelf weet het maar heel beperkt, maar het schijnt in de reclamewereld een groep van belang te zijn geworden, sinds iedere loslopende simpele ziel een eigen Facebook-account heeft, en dagenlang kwijlend voor zijn scherm hangt om ze maar te kunnen imiteren. Dat is bij de Inspectie SZW de basisgedachte, in ieder geval.

Nu heb ik een uitgesproken mening over mensen die influencers van FB navolgen, maar dat is hier niet de kwestie. Mijn punt is dat de Inspectie SZW een fossiel is uit oude tijden, met wier oprispingen geen mens gediend is. Maar het is wel een Inspectie die de weg naar de staatsomroep en daaraan gelieerde zendgemachtigden blind weet te vinden:

“Het is een grijs gebied”, zei staatssecretaris Wiersma in het TV-programma. “Als iemand een keer 10 procent korting krijgt als ze haar kind in een shirtje van een bepaald merk laat zien, vinden we dat niet erg.”
Dat wordt anders als kinderen structureel worden ingezet. “Als je buiten aan het spelen bent en je moet binnenkomen om een filmpje over appelmoes op te nemen, en niet een keer maar tien keer, dan wordt het gewoon werk. Dan is het commercieel en dan is er sprake van kinderarbeid. We willen dat dat nog duidelijker wordt.”

De Inspectie SZW is een onderzoek begonnen om te kijken hoe de regels moeten worden aangepast. De inspectie gaat daar begin volgend jaar met ouders, pedagogen en andere betrokkenen over in gesprek. Op korte termijn komt er een meldpunt waar mensen terechtkunnen als ze iets zien wat in hun ogen niet door de beugel kan.

Afijn, dat geloof in influencers is totale onzin natuurlijk – behalve voor de overheid. Die gelooft er in, en gaat met ze in gesprek. Terwijl, als de bescherming van kinderen hen zo zeer aan het hart ging, je zou verwachten dat ieder weekend de oefenvelden voor jeugdige sporters in tennis en voetbal door zwermen inspecteurs omgeven zouden worden.

De meutes ouders die daar bezig zijn hun kind voor te bereiden op een sport waarin de verdiensten hoog zijn, zijn groot genoeg een verder onderzoek te rechtvaardigen. Maar aangezien daarvan niets te bemerken is, lijkt er geen enkele reden dit gedoe serieus te nemen. Tenzij je ‘influencer’ bent, natuurlijk. Je wilt wel eens ècht op TV zijn geweest.