9/11 is een mooie dag voor een bewuste crash van de kabinetsformatie. Doe het vandaag nog, heren! Het kan, en eigenlijk moet het.

Terwijl het zittende kabinet langzaam leegloopt vanwege de baantjes die de PvdA-leden elders aan het regelen zijn, wordt er nog steeds onderhandeld Tussen VVD, CDA, D66 en de ChristenUnie. Dat er steeds minder nieuws over de formatie naar buiten komt geeft aan dat er op het vlak van de levensbeschouwelijke vragen geen enkele voortgang wordt geboekt. En de peilingen laten zien dat het electoraat van CDA en VVD hoogst ontevreden is.

De peilingen laten al enige tijd consistent twee opvallende zaken zien: de implosie van de SP en de groei van het FvD. En daar lijkt ook nog eens een verband tussen te bestaan.

De implosie van de SP laat zien dat de stemmers op die partij niet zaten te wachten op een partij die dezelfde weg lijkt te gaan bewandelen als de PvdA in de jaren tachtig. Principieel onredelijk gemopper, maar een totaal gebrek aan constructiviteit èn pogingen daartoe. Als de SP dacht op termijn te kunnen vangen wat de PvdA de afgelopen verkiezingen verloor, wordt het hoog tijd daar eens opnieuw over na te denken. Probleem is namelijk dat maar weinig mensen volledig beseffen waar de SP voor staat. Daarmee campagne voeren zal nog meer zieltjes kosten, want in het hart is het een dictatoriale partij gebleven die zichzelf niet toe staat met compromissen in te stemmen. Niet eens omdat die niet redelijk zouden kunnen uitpakken, maar omdat men het zichzelf niet toestaat. De rel rond Sharon Gesthuizen laat dat in optima forma zien. Maar mogelijk zou de vervanging van voorman Roemer succesvol uit kunnen pakken. Het gezicht van een partij is immers alles.

Eenzelfde gebrek aan kennis van inhoudelijke standpunten zien we aan de publiciteit rond het FvD. Thierry Baudet en de zijnen zijn door MSM en andere hysterici uitgeroepen tot de nieuwe antichrist van het zijige policor discours. Simpelweg omdat over de PVV niets nieuws te melden valt, en dat er naar het zich laat aanzien ook niet in zit. Dus gaan de proteststemmen in peilingen nu naar het FvD in plaats van naar de PVV. Die hysterie van de MSM trekt dus ook zieltjes, die verder maar nauwelijks beseffen wat het FvD precies wil. Jammer, want veel van wat het FvD wil is behartigenswaardig, maar het is niet de basis van het huidige succes.

Wat dit wel laat zien is de waarheid rond de bekende stelling dat het verdwijnen van Wilders en de PVV zal resulteren in iets dat nog veel radicaler en minder constructief is. Nogmaals, dat is niet wat het FvD is, maar wel het beeld in de media die de partij momenteel zo aantrekkelijk lijkt te maken. En dus ook voor nieuwe besmeurders van Baudets voordeur, zoals ook dit weekend.

Intussen begint men onder het electoraat van VVD en CDA duidelijk onrustig te worden. Nòg vier jaar licht progressieve gezapigheid? Best mogelijk dat Rutte dat wil, best mogelijk dat Brussel dat graag wil, maar de kiezers die er nu bij weglopen laten daarmee zien dat ze wat meer actie willen dan er met Pechtold en D66 in het kabinet kan worden verwacht.

Wijst dat op een wens tot regeren met de PVV, iets wat zowel door Buma als Rutte categorisch afgewezen is? Niet automatisch, maar dat er niets is onderzocht lijkt men hen wel kwalijk te nemen. Impliciet betekent dat dat men liefst een kabinet wil dat economische gezapigheid paart aan meer actie om de maatschappij eindelijk weer op de rit te krijgen door te koersen op het herstel van traditionele waarden. Ook dat, naast de doodlopende weg van deze onderhandelingen is een vingerwijzing naar een minderheidskabinet VVD-CDA. Een kabinet dat zonder veel ballast aan boord voor diverse maatregelen steun kan vinden op de betreffende flank waar die voorhanden is. Ergo, het al maanden door mij bepleite minderheidskabinet. Het is tijd er nu werk van te maken. Het speelkwartier heeft al te lang geduurd.