Om minder leugens te hoeven verspreiden (het begon blijkbaar wel èrg op te vallen) heeft de Nederlandse regering de regels aangepast: voortaan hoeven kritische rapporten van rijksinspecties vanaf 1 januari niet meer te worden doorgestuurd aan de Tweede Kamer.

Om eerst maar even aan de titel te refereren: wat is geheim houden anders dan liegen? Natuurlijk is liegen meer dan geheim houden, maar het omgekeerde? Ik kan even niets bedenken. Niets zeggen is een vorm van geheim houden. JUIST omdat het gaat om zaken waar andere partijen dan het kabinet zeker in zouden zijn geïnteresseerd als ze er van zouden weten.

Nu wil het gebruik dat liegen van de regering in het parlement verboden is op straffe van politieke uitsluiting (aftreden). Daar kom ik binnenkort apart op terug, want dat heeft meer kanten dan wat ik hier belichten wil. Maar wat ik er nog wel over zeggen wil, is dat dit kabinet al minstens een jaar hoog en droog thuisgezeten had als de leden van de regeringspartijen hun naam van volksvertegenwoordiger waard zouden zijn geweest.

Het gaat nu dus hier om. Het kabinet heeft besloten dat het kabinet liegen mag. Weggemoffeld in een voorstel om rijksinspecties juist onafhankelijker hun werk te laten doen. Kennelijk vind het kabinet ook belangrijk dat de inspecties hun werk onafhankelijk van democratische controle kunnen doen. Ik ben benieuwd hoe ze dat gaan uitleggen.

In de begeleidende lijst aanwijzingen (instructies) staat in de aanwijzingen 13 en 14 plotseling dat een minister een rapport ook eenvoudig geheim mag houden voor de Tweede Kamer.

De portee van deze stunt, is dat het kabinet voortaan zelf bepalen mag wat ze wel en niet met de Kamer bespreken wil. Dat dit de controlerende taak van de Kamer aantast – toch een basiselement van onze democratie – lijkt eerder de bedoeling dan door het kabinet te worden betreurd. Andere redenen worden niet gegeven, en zijn moeilijk voorstelbaar.

Ere wie ere toekomt, dit wordt aangezwengeld door PvdA-Kamerlid Lea Bouwmeester. Ze noemt de nieuwe regeling ‘een uitvluchtmogelijkheid’ die het kabinet voor zichzelf creëerde, en geeft als voorbeeld het zorgministerie:

‘Zorgminister Schippers heeft de Kamer kort geleden beloofd dat ze álle rapporten van de Inspectie voor de Gezondheidszorg naar de Tweede Kamer stuurt. Nu zou ze zich kunnen beroepen op deze nieuwe regels’.

Desondanks is er nog weinig over te horen geweest, er is geen interpellatie geweest, er is geen stennis en de media zwijgen goeddeels. Terwijl dit voorpaginanieuws zou dienen te zijn. Waarom zo jammer is, dat er via de media zo weinig aandacht voor is, is dat het hiermee uiteindelijk zal worden gefaciliteerd. Waar RTL een traditie opbouwt met graven via WOB-verzoeken vaak met weinig opbeurende resultaten (zie rechts), is een klein berichtje in de Telegraaf enige dat mij erover via de reguliere media bekend is. Dat is toch wel een beetje mager voor wat zich de waakhond der democratie noemt.