Toon Kasdorp vindt de journalistieke professionaliteit maar zozo, doch de bestaande houding tegenover het vak is eigenlijk erger.

Ik denk wel eens dat de Nederlandse journalisten niet in de een en twintigste leven. Als er belangrijke journalistieke gebeurtenissen zijn, zoals bij voorbeeld de publicatie van het Hutton Rapport, dan is er geen die het rapport van het internet afhaalt en helemaal leest. Ze volstaan met te lezen wat andere journalisten er over schrijven en nog eerder de publicaties van hun Nederlandse collega’s dan van de Engelsen. Voor zover ik heb kunnen zien heeft indertijd geen krant hier de kern van het rapport weergegeven, te weten dat de BBC in 2003 niet meer beschikte over een systeem waarmee systematisch de kwaliteit van de door deze omroep gepubliceerde nieuwsverhalen werd gecontroleerd. Niet de fout van de betrokken journalist, want fouten gebeuren, dat is onvermijdelijk, maar het ontbreken van een deugdelijke kwaliteitscontrole was het hoofd verwijt van Hutton en niemand pikte dat op.

Een soortgelijke misser was een paar jaar later de reactie in Nederland toen minister Donner aan de hand van voorbeelden aantoonde dat kranten hier niet het nieuws brengen, maar de opinies over dat nieuws van hen zelf en hun collega’s. Ook dit verwijt en de gegeven voorbeelden werden genegeerd en in plaats daarvan werd de minister verweten dat hij een voorstander zou zijn van censuur, wat een absurde beschuldiging was.

Dat soort zelfingenomen fouten worden in Amerika niet veel gemaakt. Links Amerika was in zijn geheel tegen Bush. Maar als ze hem verwijten maakten zorgden er meestal wel voor dat ze de zaken waarover ze publiceerden behoorlijk rechercheerden. Vooringenomenheid kun je hun evenzeer verwijten als hun Nederlandse collega’s, maar niet een zelfde soort gebrek aan professionaliteit.

———————————————————————————————-

Eerder verschenen op het Blog van Toon Kasdorp