Beste 42 jaar oude man, jarig en met een blauwe trainingsjas, zwarte broek en witte sneakers met een rood logo: proficiat, en kom gauw terug.

Een 42-jarige draaideurcrimineel werd op zijn verjaardag vrijgesproken van mishandeling. Heel fijn voor hem, en dat de politie hem na de vrijspraak liet lopen was ook een aardig cadeautje voor de jarige man. Het was alleen jammer dat hij formeel voor twee jaar vast zat in een Penitentiaire Inrichting wegens diefstallen, en deels moest hij die nog uitzitten. Daarom had men hem naar zijn cel terug moeten brengen. Hij zat in de laatste fase van die tweejarige straf.

De misselijkmakende prietpraat van de moderne straftoemeting werd door De Telegraaf ook nog geciteerd:

“Het had niet moeten gebeuren. Hij wordt nu opgespoord en als hij wordt gevonden heeft deze actie zeker gevolgen voor zijn straf. Hij moet juist in deze laatste fase zijn leven weer op de rit krijgen, zodat hij kan terugkeren in de maatschappij”, aldus woordvoerder Jaap Oosterveer van de Dienst Justitiële Inrichting.

Tja.

Tja.

Driewerf tja.

Wat moet je hier nu mee? Men is er kennelijk zó aan gewend dat na een rechtszitting de verdachte naar huis mag, dat niemand op het idee kwam dat hij naar een cel moest worden overgebracht? Je verbaast je nergens meer over tegenwoordig. Natuurlijk is het reuze fijn dat in onze rechtsspraak een verdachte onschuldig is tot de rechter anders heeft geoordeeld. Maar de reflex dat iedereen – ongeacht de uitspraak – daarna verder thuis kan gaan slapen is te idioot voor woorden.

Toen ik ooit ontsnapte was de wereld te klein. Heel Blijdorp ontruimd, en men sprak er nog een weekover. Al was ik natuurlijk wel schuldig aan mishandeling – van een irritante goedmensch dat dacht dat het mij begreep. Horendol wordt je van dat publiek. Misschien had ik huielnd berouw moeten tonen. Maar je wilt jezelf toch ook serieus blijven nemen.