Gaat de regering van Italië nu wel of niet vallen? Herkenbaar deel van de verwarring is dat de media zelf niet weten wat ze willen.

Heel interessant aan de komende regeringscrisis in Italië is dat je merkt dat de media niet zeker zijn van wat ze er zelf van willen vinden. Natuurlijk zou dat geen factor mogen zijn, maar wie de media de afgelopen 10 jaar nauwlettend heeft gevolgd weet beter. Het maakt àlles uit. De hysterie over het Amerikaanse Russiagate heeft ons bovendien geleerd dat een rancuneuze pers die door het nationale electoraat in meerderheid werd genegeerd, tot bizarre gevolgen leiden kan. Zoals een collectieve verstandsverbijstering aangaande de politieke wortels van die afwijking van hun ‘weloverwogen uniforme adviezen’ gedurende de verkiezingsperiode.

Over de regering-Conte in Italië is dat niet anders. Deze coalitie tussen de Lega (Nord) en de progressieve VijfSterrenpopulisten bleek tot afgrijzen van weldenkend Europa niet alleen een solide meerderheid te hebben in het Italiaanse parlement, maar is bovendien redelijk populair en effectief. Anders dan door het EU-establishment gehoopt wisten de Italianen een vuist te maken tegen de Brusselse oekazes die het land economisch lang (en nog) hinderden. Om die reden hoopte het weldenkende EU-establishment (ook bekend als de MSM-journalistiek) dit voorjaar dat de Italiaanse regering uiteen zou vallen vanwege een zakelijk conflict tussen de regeringspartijen over de aanleg van de HSL in Noord-Italië.

Dat conflict speelt opnieuw een rol, maar binnen de MSM-journalistiek is men zich gaan realiseren dat het moment uiterst ongelukkig is voor nieuwe verkiezingen in Italië. Salvini’s Lega staat hoger in de peilingen dan ooit, de nieuwe wet die de migranten aanvoerende NGO’s aan banden gaat leggen is maandag door het parlement gekomen en het gros van de tijdens de formatie afgesproken dolen is in wetgeving omgezet. Wat resteert is een serie conflicten die de partijen geen goed zal doen, en niet meer is dan plucheplakken. Salvini concludeert nu dat deze regering is uitgeregeerd en naar de kiezer moet voor een eventueel vervolg. Daar heeft hij meer gelijk in dan we gewend zijn te erkennen.

Italian Deputy Prime Minister Matteo Salvini said on Thursday there was no way to patch up differences in Italy’s ruling coalition and the only way forward was to hold new elections.

Sans rancune, sans regret

Helemaal geen gekke reden om naar de kiezer te gaan. Maar het EU-establishment ziet de bui hangen, aangezien snelle verkiezingen Italië eerder een nieuwe en krachtiger regering zouden kunnen geven dan de nieuwe EC wordt geïnstalleerd – op 1 november. En ook met de EU moet nog een stevig robbertje worden geknokt, waar overigens ook de VijfSterren niet afkerig van zijn. Dus doet ook de NOS plotseling schichtig over de val van de regering-Conte, waarover ze zich in maart nog verkneukelde (over hetzelfde onderwerp ook nog):

Premier Guiseppe Conte zei in een reactie dat “het niet aan de minister van Binnenlandse Zaken (Salvini, red.) is het parlement bijeen te roepen of de agenda van een politieke crisis te bepalen”. Conte bezwoer dat het een “transparante regeringscrisis” zou worden. Volgens hem is Salvini een uitleg verschuldigd “aan het land en de kiezers die geloofden in het vooruitzicht van verandering, over waarom hij voortijdig en bruusk de regering laat vallen”.

Bruusk? Het is inderdaad niet aan de minister van Binnenlandse Zaken zoiets te bepalen, al moet hij die verkiezingen organiseren. Het is wèl aan één van de leiders van de coalitiepartijen om zo’n besluit te nemen – en dat is Salvini nu eenmaal ook. Nog wat meer NOS-schizofrenie:

“Het was eigenlijk vanaf het begin al een regering die constant ruzie met elkaar had en het was dus eigenlijk wachten op het moment dat het breekpunt zou komen”, zei correspondent Mustafa Marghadi in Nieuwsuur.

En de reden is dan ook simpel:

Salvini en zijn partij zijn sinds de laatste verkiezingen enorm gegroeid in de peilingen. Bij de verkiezingen vorig jaar maart kregen ze maar zo’n 17 procent van de stemmen, terwijl de Vijfsterrenbeweging zo’n 35 procent van de stemmen wist binnen te halen. Maar bij de Europese verkiezingen in mei dit jaar bleek dat volledig te zijn omgedraaid.

---

Meer over de economische en politieke perikelen van Italië vindt u hier.