Asielmigratie & euro, als de nieuwe regering van Italië een motto zou hanteren, zou het dit moeten zijn. En zoals het een verstandige regering betaamt is zij direct aan de meest acute van deze problemen begonnen. De eerste maatregelen om de asielmigratie te stoppen maken een overtuigende indruk. Het direct opstijgende gejank is er dan ook naar.

Het beven van Brussel wordt nergens zo duidelijk mee als met de verklaring die de premier van Malta (ook een volwaardig EU-lid, tot grote jaloezie van Andorra) uitgaf over de nieuwe Italiaanse aanpak.

De agitprop over de asielmigratie gaat intussen gewoon door. Onderstaand filmpje is geschoten aan boord van de Aquarius, en dat toont een werkelijkheid die niet graag benoemt wordt: vrolijke Nigeriaanse migranten die bepaald niet ‘zielig’ zijn. Men zingt nog net niet van : ‘we zijn er bijna’:

Y mientras, ajenas a la política, estas mujeres nigerianas cantan en la cubierta. Se sienten libres por primera vez en tiempos… La vida sigue. pic.twitter.com/mPOoqIuHe6

— SaraAlonsoEsparza (@SAlonsoEsparza) June 10, 2018

Malta voelt de bui al hangen. Italië gaf dit schip (door de Telegraaf nog eufemistisch maar PC-correct ‘reddingsschip’ genoemd) dit weekend geen toestemming de haven van Palermo binnen te lopen, en verbood voorts alle NGO’s die thans de heen-en-weer tussen Libië en de EU verzorgen verdere toegang tot haar havens.

Salvini verkondigde volgens persbureau ANSA dat zijn land ook een ander reddingsschip zal verbieden om aan te leggen. ,,Vandaag bevindt het schip Sea Watch 3 van een Duitse hulporganisatie, onder Nederlandse vlag, zich voor de kust van Libië”, schreef hij maandag op Twitter. ,,Daar wachten ze om de zoveelste lading migranten op te halen om naar Italië te brengen.”

Sterker nog: vanmorgen sprak een lid van de LegaNord al over het deporteren van 300 asielmigranten per dag:

In the tense interview, led by a manifestly partisan journalist (or, as Stephen Miller would have said, a journalist with a ‘cosmopolitanous bias’), Borghezio spoke of Italy’s future immigration policies.
When the journalist suggested that it would take years to deport all the migrants currently living on Italian soil, Borguezio simply responded, “not if you deport 300 each day”.

Voor het perspectief: dat zijn er meer dan 100.000 per jaar. Dat suggereert dat Mario Borguezio er van uit gaat dat ze weer terugvaren naar Libië de aangewezen weg is: niks uitzoeken uit welk land ze oorspronkelijk komen, gewoon afzender retour. Dat is helemaal geen vreemde gedachte, maar men zal er in Brussel vreselijk tekeer over gaan als Italië het zou uitvoeren. Dat zullen we maar moeten afwachten, maar het is verre van onlogisch of onredelijk.

Euro
Waar Brussel bepaald ontevreden zal zijn met de Italiaanse alleingang wat betreft het probleem van de asielmigratie (en wat dat betekent voor haar eigen gezag, hoezeer ze het er ook naar hebben gemaakt), zitten de echte bibbers in het beleid rond de euro. Het is het oude verhaal. Ook nu de nieuwe regering van Italië het idee van uitstappen uit de euro al lijkt te hebben opgegeven is de rust nog niet weergekeerd, want het nieuwe beleid dat Italië voor lijkt te staan zou de eenheidsmunt op kunnen blazen.

Italië kàn ook niet goed uit de euro; dat is voor het land het grootste probleem. De manier waarop de euro in elkaar zit maakt dat alleen landen die sterker zijn dan het gemiddelde er uit zouden kunnen stappen zonder een economische meltdown te moeten ervaren. Want uitstappen klinkt leuk, maar wat gebeurt er met de munt die de euro moet vervangen? Zo’n nieuwe munt van landen zwakker dan gemiddeld zal na introductie direct in duikvlucht gaan, waarbij heel voorstelbaar is dat een hyperinflatie het gevolg is. Landen voor wie de gezamenlijke munt eigenlijk onder hun gemiddelde presteert hebben er juist baat bij, dus die zullen niet genegen zijn er uit te willen stappen.

Transferunie
TENZIJ iemand vals gaat spelen en openlijk aanstuurt op een transferunie. Dat is nu precies wat de Italiaanse regering lijkt te gaan doen. Het loslaten van iedere prudentie rond de begroting maakt de kans groter dat Italië in een Griekenland-scenario zal eindigen. Waarna de rest van de EUrozone moet bijspringen om te voorkomen dat de munt wordt meegesleurd met de schuldenproblematiek van het land.

De beurzen lijken op een dergelijk scenario voorbereid: Italië moet nu al een hogere rente betalen dan Griekenland, en dat is voor het eerst in ruim tien jaar. Er zijn zelfs al signalen van een bankrun gesignaleerd. Herinner u hoe in 2010 de Griekse bevolking als een haas al haar geld naar het buitenland bracht toen het land dreigde de drachme weer te moeten invoeren? Want wat je op een bank in een land dat de eurozone verlaat hebt staan, wordt één op één geconverteerd naar de nieuwe munteenheid. Daarna komt dus die monetaire duikvlucht, en is je geld (vrijwel) niets meer waard.

Target2
In beide gevallen krijgt Duitsland echter een stevige economische optater. In geval van een transferunie zal de Bondsrepubliek de grootste financiële bijdrage moeten leveren. In geval van een vertrek uit de eurozone wordt het tegoed van Italië aan Duitsland zo goed als oninbaar. En dan gaat het óók om enorme bedragen:

Het Italiaanse probleem is een stuk kleiner – en slinkt nog steeds:

Strategie Italiaanse regering
Voorlopig lijkt de ECB er veel aan gelegen Italië in het gareel te brengen. Maar de vraag is of dat recht doet aan de situatie, en of men zich de vraag heeft gesteld wat de strategie van de nieuwe Italiaanse regering is. Heeft zij geleerd van het Griekse scenario, en gaat zij op haar beurt proberen of de ECB en Duitsland koppig zullen vasthouden aan de uitgezette (EU-)koers, of dat er inderdaad ruimte moet worden gemaakt voor een transferunie? En bestaat er kans dat men dat in Duitsland zal accepteren? En in de rest der EU?

De stijging van de dollar toont dat de markten er geen vertrouwen in hebben:

En dan hebben we het nog niet gehad over de problemen die de EU-banken nog te verduren gaan krijgen van deze aanstaande crisis. Om over de Italiaanse maar te zwijgen – een probleem waarvan Italië weet dat het moet worden aangepakt, maar dat nu door Brussel wordt getraineerd vanwege regeltjes die men zelf het liefst overtreedt.

---

Meer over Italië, haar banken en de recente verkiezingen vindt u hier op Veren of Lood.