We kunnen er lang en kort over praten, maar de ondertitelende tekst van het filmpje hieronder, en de beelden spreken voor zich. Islam is gif.

Ik ben mogelijk ietwat kortaf in mijn inleiding van dit stukje, maar ik ben werkelijk geschokt door wat het filmpje hieronder toont. En dan gebruik ik ‘geschokt’ in de betekenis die het pakweg vijftig jaar terug had. Weten dat iets gif is, is erg genoeg. De gevolgen zien is misselijkmakend. Maar onbewust houdt je er rekening mee dat het toch iets van een verdwaasde deraillering betreft – zoals andere ongelovigen ons geregeld proberen voor te houden. Helaas, helaas: ten onrechte.

Duur: 2:20 min.

Wat uit bovenstaand filmpje – naar verluidt gemaakt op een Britse school – kristalhelder wordt, is dat lesgeven in de landstaal niet voldoende is voor het bestrijden van de Religie van de Haat. Erger kan het niet zijn als de lessen in het Arabisch zouden zijn – overigens een taal die weinigen nog beheersen van hen die etnisch afkomstig zijn uit het MO of Noord-Afrika. Evenmin, zo blijkt uit dit filmpje, is het maar een kleine minderheid die extremistisch is – wat je met de paplepel ingegoten wordt, is een waarheid voor de rest van je leven.

De dreun, waarop kinderen hiermee worden vergiftigd, is wellicht nog het meest schokkende aan dit filmpje. Het is een litanie, al duizenden keren herhaald, en van ouders op kinderen doorgegeven. Met het Offerfeest slacht je dieren, en tijdens de jihad slacht je ongelovigen. Het verschil is voor menslievende scherpslijpers, maar degenen die recht zijn in de leer maken zich daar niet druk om – het is hun probleem niet. Er is de islam en haar gelovigen, en er zijn die anderen. Wij. Merk op, dat ook in het filmpje wordt benadrukt dat je geen vriendschapsbanden mag aanknopen met niet-moslims – maar je mag wel doen alsof.

Gelieve wie ooit nog begint over de overeenkomsten tussen fundamentele christenen en fundamentele moslims met dit filmpje om de oren te slaan. Of over de overeenkomsten tussen orthodoxe joden en salafistische moslims. Er is een verschil namelijk, en dat verschil zit ‘m in de wens mens te zijn. Het verschil tussen het leven zoals dat in West-Europa wordt gedefinieerd, of in de madrassa’s waarin de islam onderwezen wordt. Eigenlijk is dat alles, want meer valt er niet te zeggen als de schellen je eenmaal van de ogen gevallen zijn.

En wie er wat meer van weet, beseft dat er maar één islam is, zonder onderverdeling die de vergelijking met katholicisme/protestantisme kan doorstaan. Dat is sofistiek om je hoofd in het zand te kunnen houden. Maar niet de beste methode om het aan je schouders bevestigd te laten blijven.