Een Amerikaanse drone-aanval gisteravond had de dood van de Iraanse generaal Soleimani tot gevolg. Voor Iran een moeilijk te overschatten verlies. Iran heeft wraak gezworen.

Voor Iran is het verlies tweeledig. Het prestige van het land kreeg hierdoor een klap, en de strateeg die het militaire beleid van Iran de afgelopen tien jaar vorm gegeven had sneuvelde. Dat was tevens groot nieuws:

#BREAKING: It is reported that, #USArmy Aviation played key role in the target killing of Qasem #Soleimani, commander of #IRGC-QF & Abu Mahdi al-Muhandis commander of #PMU. An AH-64E Guardian attack helicopter supported by a #USArmy's MQ-1C UCAV & a #USAF's MQ-9 UCAV did the job! pic.twitter.com/fA9ruKyime

— Babak Taghvaee (@BabakTaghvaee) January 3, 2020

Opmerkelijk: president Trump tweette slechts de Amerikaanse vlag. Het contrast met de recente dood van IS-kalief Baghdadi is van een opvallende terughoudendheid.

pic.twitter.com/VXeKiVzpTf

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) January 3, 2020

De gevolgen van de dood van Soleimani zijn vooralsnog niet eenvoudig te duiden. De dood van hun belangrijkste strateeg zou Iran kunnen nopen tot minder ambitieuze acties tegen de Amerikanen in het MO. Tot dusver was Iran er herkenbaar op uit de USA te provoceren tot een grote aanval op het land zelf. Soleimani was de architect van deze strategie, mogelijk op bevel van Groot-Ayatollah Khamenei. Soleimani werd beschouwd als de machtigste man in Iran na de Groot-Ayatollah.

Wraak zal Iran ongetwijfeld pogen te nemen, maar ook achter wraak kan een sluwe strategie schuil gaan. Heeft Soleimani een langdurige strategie met eventuele tactische uitwerkingen achtergelaten? Of komt het nu neer op zijn medewerkers om zijn werk voort te kunnen zetten? En, hoe briljant zijn deze leerlingen?

De positie in Irak was al moeilijk genoeg, zo schreef ik gisteren, en Iran leek in het nauw te zitten. Als dat klopt is de dood van Soleimani voor Iran een nog zwaarder verlies dan het ook anders zou zijn geweest. Er moest een antwoord verzonnen worden op de Amerikaanse aanpak van dit moment, en Soleimani was dè man die dit had moeten bewerkstelligen.

Een aantal Amerikaanse steden verhoogt nu de veiligheidsmaatregelen. Ex-DIA-directeur Clapper sprak zijn bezorgdheid uit over het toenemende fanatisme van de Iraniërs dat hij verwachtte.

Maar gisteren al had het Pentagon naar aanleiding van de perikelen rond de Amerikaanse ambassade in Baghdad al laten weten dat de USA haar inspanningen meer controle te houden zou vergroten. De dood van Soleimani vond slechts een paar uur later plaats. Ook de analyse dat Trump geen Carter is lijkt de spijker op de kop te slaan.

Iran has just made a tragic mistake.  When Iranian proxies directly attacked the U.S. embassy in Baghdad on Tuesday, it sent shockwaves across the entire planet.  Of course it immediately reminded many of us of the Iranian hostage crisis, and that episode turned out great for the Iranians.  In November 1979, a group of Iranian militants stormed the U.S. embassy in Tehran, and they took 52 American citizens hostage.  For the next 444 days, the United States was absolutely humiliated by the Iranians.  President Jimmy Carter looked like a pathetic weakling in the eyes of the rest of the world, and his inability to get the hostages back helped to pave the way for the election of Ronald Reagan in 1980. (..) But anyone that knows Trump understands that he never backs down.

Dat laatste is niet helemaal zeker wat mij betreft – zie ook de merkwaardig terughoudende reactie van de president hierboven nadat hij er over werd gebriefed – maar de USA heeft hard toegeslagen. Voor Iran is het nu de kunst een tegenzet te bedenken die niet gelijk staat aan een oorlogsverklaring die overal als zodanig wordt geïnterpreteerd. Het verlies van Soleimani doet zich aldus direct voelen.

---

Meer over het reilen en zeilen van Iran vindt u hier op Veren of Lood