Wie zich met integratie bezig houdt, dient te beseffen dat er twee gescheiden kwesties zijn die moeten worden aangepakt: er is de cultuur uit het land van herkomst , en er is de islam.

Met de heiligverklaring van de islam door voorstanders van grootschalige immigratie is deze scheiding uit het oog verloren, maar haar relevantie zou moeten worden herkend voor wat het is: de sleutel tot een geslaagde toekomstige integratie van immigranten. Het alternatief is dat de westerse beschaving op termijn zal worden uitgewist, iets waartoe de islam actief aan poogt bij te dragen.

Integratie is in wezen een groepsproces, waarbij iemand in een bestaande groep moet worden opgenomen. Daartoe is belangrijk dat het nieuwe groepslid zich de mores van zijn nieuwe groep eigen maakt, en in ruil zal de nieuwe groep een klein deel van zijn eigenaardigheden van hèm overnemen. Dit is een normaal proces dat ik hier heel sec formuleer, en herkenbaar voor iedereen die ooit eens uit zijn persoonlijke bubbel in een andere terecht kwam (voor mijn part je lidmaatschap van een studentenvereniging). Niets bijzonders aan. De band met het land van herkomst wordt stilaan losser, en de integratie zal over het algemeen succesvol zijn.

Het huidige discours over de immigratie kent echter een aantal bijzondere afwijkingen. Ten eerste zijn er de aantallen. Doordat ooit is besloten dat immigranten zich niet hoeven aan te passen omdat multicultidiversiteit een nastrevenswaardig principe is, is de groep die zelfstandig een eigen bubbel ging vormen zonder maatschappelijk te integreren gevaarlijk groot geworden. Dat maakt integratie op termijn een stuk minder eenvoudig. Groepen die voldoende groot of solide zijn bieden bescherming tegen integratie in nog grotere groepen.

Het probleem met de islam ligt in het verlangde daarvan. De kinderen van de eerste migranten die hier in de jaren zeventig aankwamen zijn veel beter geïntegreerd geraakt dan hun eigen nakomelingen. Waarom? Ze konden weinig anders dan hier integreren. Desalniettemin vond die groep vond het prettig een band met hun land van herkomst te behouden, en deed dat via de moskee. Maar de moskee is geen sociëteit waar alleen de band met het land van herkomst in stand gehouden wordt, maar ook een waar de band met de ummah wordt opgebouwd. En dat is waar het mis ging.

Er is veel te weinig aandacht voor de wijze waarop de islam zijn schaapjes bij elkaar houdt. Niet alleen is de theologische structuur van de islam fundamenteel verschillend van het westerse christendom, maar ook de manier waarop de gelovigen één gemeenschap vormen is verschillend. De islam is er op ingericht gastheerbeschavingen van binnenuit leeg te eten. De geschriften van de islam doen daar ook niet geheimzinnig over; het is de arrogantie van de westerse maatschappij die denkt dat dat nooit een gevaar kan vormen omdat de ‘hogere maatschappijvorm altijd zal prevaleren. Maar vergelijk het met de mechanismes van de evolutie: zoogdieren staan evolutionair op een hogere sport van de ladder dan bijvoorbeeld haaien. Dat weerhoudt witte haaien niet op grote schaal te jagen op zeeleeuwen, die ze als lekkernij beschouwen.

Voor iedere integratie is de islam een koekoeksjong, die parasitair gedrag aanmoedigt, en de eigen identiteit ten koste van alles bewaren wil en poogt te verbreiden. Dit (rechtsonder) is er een voorbeeld van:

Dit is geen voorbeeld van geslaagde integratie, maar het tegendeel. Het is evenmin onschuldig. Dit meisje wil deze schoonheidswedstrijd (het gaat om Miss UK 2018) niet winnen, maar andere leden van haar bubbel tonen dat ze eisen kunnen stellen. Eisen die veronderstelde geloofsverplichtingen faciliteren. Eisen die de groei van de eigen bubbel eenvoudiger maken. Indien ze winnen zou, zou haar gemeenschap er naar ik vermoed tweeslachtig over gaan denken, want dit soort wedstrijden gaan in tegen de diepste overtuigingen van de islam. Maar als uithangbord is ze onovertroffen, hetgeen de media-aandacht ook demonstreert. Het eerste doelwit van de islam is ook niet het zielenheil van de gelovigen, maar de uitbreiding van het geloof en haar machtsbasis.

We zien dat in verscheidene andere varianten steeds opnieuw terugkeren. Ik heb al een meisje een rondje (gelijk uitgeschakeld) zien judo’en op WK-niveau in een soort judo-burqa. Meisjes van 6 die door ouders compleet ingezwachteld naar school worden gestuurd. En journalisten die dat geïnteresseerd bekijken terwijl je ze noteren ziet: koeltoer. De voorbeelden zijn eindeloos, maar we zien er nooit meer dan een paar tegelijk, en dan denkt men dat het incidenten zijn. Hoeveel incidenten nodig zijn om een patroon herkenbaar te maken? Wie iets niet zien wil zal er eeuwig blind voor blijven.

Maar wie integratie serieus nastreeft, kan niet anders dan de islam willen elimineren. De wereldwjjde communicatiemogelijkheden zijn niet alleen bedreigend voor onafhankelijkheid tegenover overheid en maatschappij, maar biedt ook geloofsgemeenschappen de gelegenheid de gelovigen nadrukkelijk in het gelid te houden. Die hysterie in Pakistan afgelopen week over de cartoonwedstrijd is er een voorbeeld van. De meeste van die protesterenden daar wist op geen stukken na waar Nederland ligt, maar de wetenschap van ons bestaan buiten de islam was voldoende een brandende lont in het kruitvat te werpen. Dat laat óók zien dat zelfs het gerucht dat de islam in Nederland bedreigd zou kunnen worden, tot hysterische taferelen zal leiden. Dat laat maar twee mogelijkheden open;

• voluit bestrijden van de islam
• bukken tot in den eeuwigheid.

Meer smaken zijn er eenvoudig niet.

Maar laat het aan onze regering over dat tot in lengte van jaren te ontkennen. Ook lafheid is een keuze, hoe hard men het ook ontkent.