Met verbijstering heeft politiek Den Haag donderdag gereageerd op het overlopen van een Nederlandse luchtmachtmilitair naar terreurgroep Islamitische Staat (IS).

Verbijstering is een mooi woord, maar het past bestuurlijk Den Haag niet dat in verband met een deserterende mohammedaanse militair te gebruiken. Het is een uiting van hypocrisie, waarmee men probeert te zeggen: Wir haben es nicht gewüsst. Hetgeen onwaar is, men heeft het alleen niet op voorhand willen geloven. Maar dat is dus iets heel anders.

Dat men niet wil geloven wat de PVV zegt – die om deze reden en andere geen mohammedanen in het leger opgenomen had willen zien – blijkt nu voor eigen rekening. Dat men jarenlang iedereen die waarschuwde voor de risico’s heeft weggezet als alarmisten, racisten en weet ik wat allemaal nog meer, blijkt uitgesproken dom. Beleid baseren op wat je gelooft dat zo is, dat in de grond elk mens dezelfde morele maatstaven en grondslagen heeft als jijzelf, is van een adembenemende bestuurlijke zwakzinnigheid. Beleid baseren op illusies is niet alleen luchtfietserij, in dezen is het suïcidaal.

Suïcidaal
Zo bezien mag politiek Den Haag niet eens klagen. De Volkskrant berichtte, dat men verwacht dat komende jaren mogelijk meer soldaten deserteren en naar Syrië vertrekken. Dat is correct, maar waar men blij om moet zijn is dat deze mensen niet in de barakken om zich heen zijn gaan schieten, dan wel hun dienstwapens gebruiken om in de openbare ruimte dichter bij Allah te komen.

Voor de mensen die op dit punt geneigd zijn af te haken – een momentje nog graag. Beschuldig ik deze mensen van ontrouw, kwaadaardigheid, beïnvloedbaarheid, en wat niet al om ze maar zwart te kunnen maken? Nee, geenszins. Helaas is het voor ons minder simpel te begrijpen, maar desondanks heel eenvoudig. Deze mensen leven met een ander paradigma dan het westerse. Hier wreekt zich de gebrekkige aandacht voor integratie en vervolgens assimilatie van immigranten sinds de jaren zeventig. En zelfs dan staat verre van vast dat we volledig gevrijwaard waren gebleven van vertrekkende jihadisten.

De wet van God
Het paradigma dat de islam voorschrijft, eist van de gelovigen dat zij Gods wetten boven de wereldse laten gaan. Dat klinkt simpel, maar het maakt een wereld van verschil. De islam schrijft voor dat jihad de heilige plicht van iedere moslim is. Op één lijn gesteld met 5 keer per dag bidden. Het staat geschreven! Daarmee worden de wetten van het land waarin men woont ondergeschikt aan de islam. Men behoort eerst trouw te zijn aan Allah en zijn woord, de ruimte die overblijft mag men geven aan het wereldse gezag waaraan men is onderworpen. Zo worden mohammedanen opgevoed. Ook als de shariah in een land officieel niet geldt, dient een vrome moslim er desondanks naar te leven.

Wie bovenstaande tot zich laat doordringen, zal beseffen dat dit mutatis mutandis ook moet gelden voor de trouw die men zweert aan de Nederlandse staat, bij intrede in het leger. Wie een moslim de eed laat afleggen, dient te beseffen dat een voor vroom moslim die eed de facto onder voorbehoud wordt gedaan – alles wat ik net zei, mits de eisen van mijn god geen geweld wordt aangedaan is wat onuitgesproken deel uitmaakt van zo’n belofte. Dat heeft niets te maken met radicalisering, voor goede moslims is dit een standaardpremisse.

Wat maakt iemand geschikt als Nederlands militair? Gezond, recht van lijf en leden en geen verborgen gebreken. En vanzelfsprekend, trouw aan ons land boven alles. Maar zoals betoogd, die vanzelfsprekendheid bestaat voor mosliminwoners van ons land niet. Op eenzelfde manier als waarom pacifisten niet geschikt waren voor militaire dienst, zijn ook vrome moslims dat niet: er is principieel geen bereidheid voor ons land te strijden als het er op aan komt. De onontkoombare consequentie: een vroom moslim zou daarom geen militair moeten mogen worden. Dat is geen discriminatie of iets van dien aard, dat is iemand tegen zichzelf beschermen.

Een wereldbeeld aan diggelen
Dat moet je weten, als militair werkgever. Dat had men ook kùnnen weten, mits men er de ogen niet voor gesloten had. Want politiek was het onwenselijk: gelijkheid, afspiegeling van de maatschappij, en al die mooie dromen van de moderne, weldenkende mens vallen hier met één klap aan diggelen. Het is niet vreemd dat men verbijsterd is in politiek Den Haag. Gisteren is een wereldbeeld van zijn sokkel gevallen. Aangezien dat een onverdraaglijke gedachte is, zullen politici komende dagen besteden aan zichzelf wijsmaken dat het iets anders was, dat hier speelde. Radicalisering, een vlaag van verstandsverbijstering, eigenlijk was het een lone wolf. Dàt is de reden waarom het niets met islam van doen mag hebben van de wegkijkers van de realiteit. Ze kunnen het niet aan.