De aantallen pubers die met een vals identiteitsbewijs worden betrapt neemt hand over hand toe. In zekere zin betekent dat het failliet van het huidige beleid om jongeren pas op hun 18e alcohol te laten kopen.

De situatie nu is verre van bevredigend:

Steeds meer minderjarige jongeren krijgen een Haltstraf vanwege het gebruik van een valse identiteitskaart bij het uitgaan. Jaarlijks gaat het om honderden jongeren, blijkt uit de cijfers die Halt daarover bijhoudt.
In 2015 ging het om 350 jongeren, vorig jaar om 428. Na de eerste drie maanden van 2017 staat de teller al op 147 jongeren.

Dat er iets gebeuren moest aan het probleem van jongeren die op steeds jongere leeftijd laveloos uit gingen was duidelijk. Dat de gekozen aanpak door middel van identiteitsbewijzen faalt evenzeer. De gekozen aanpak is dan ook niet meer dan een vorm symptoombestrijding, waarbij de overheid het controleren aan de horecaondernemer heeft uitbesteed en er verder het beste van hoopt.

De eerste vraag die zich hier voordoet is eigenlijk: had de overheid hier een taak? Het antwoord luidt bevestigend, al was het maar vanwege de overlast die dronken jongeren anderen bezorgen, niet in het minst de hospitalen waar diegenen die echt uit de bocht vlogen weer moeten worden opgelapt. Onmiskenbaar moest hier iets aan gebeuren.

Maar het probleem bi de horecaondernemer neerleggen is naar nu blijkt lastig. Niet dat die niet meewerken – het is ook in hun eigen belang, aangezien dronken jeugd je zaak een slechte naam bezorgt, er vaak rotzooi is die de andere klanten wegjaagt en het per saldo ook nog eens weinig oplevert: de meeste jongeren drinken zich tegenwoordig stevig in alvorens op pad te gaan. Ergo, aan jongeren valt voor de horeca ook niet veel te verdienen.

Dat jongeren vrij eenvoudig aan drank komen om zich in te drinken wijst al op een belangrijke element van het probleem: dat gebeurt maar al te vaak thuis in de privésfeer. Ouders hebben kennelijk niet het benul hun kroost netjes met drank te leren omgaan, of te voorkomen dat hun kinderen het op een zuipen zetten. Dat is dus de plaats waar het eerst zou moeten worden ingegrepen, en daarvan valt nog niets te bespeuren. In het licht van het probleem en de gekozen aanpak tot nog toe is dit een behoorlijke miskleun van de overheid.

Het is prachtig dat de overheid geen zedenmeester spelen wil. Maar dat doet ze in de praktijk toch wel, maar indirecter. Dat maakt dat de gekozen aanpak via de horeca en supermarkten moet worden gekwalificeerd als een vorm van wegduiken, waarbij als het mis gaat ook nog eens de verkeerde als schuldige wordt aangewezen.

Dat er kennelijk een heel circuit is ontstaan waarin allerlei valse identiteitsbewijzen worden geproduceerd en gebruikt onderstreept dit niet alleen, maar baart ook zorgen voor de toekomst. Als het zo makkelijk is allerlei identiteitsbewijzen in elkaar te draaien, neem je dat mee naar een later deel van je leven. Dat kan toch de bedoeling niet zijn.

Zijn er cijfers die er op wijzen dat er sinds de invoering van deze maatregel een aantoonbaar succes is geboekt? Het kan zijn, maar dan heb ik het gemist. Aangezien dergelijke successen meestal breed worden uitgemeten is dat niet de meest waarschijnlijke gang van zaken.

Er zit niets anders op dan deze maatregel terug te draaien, en de ouders voortaan aan te spreken op wat hun kroost buiten de deur uitvreet. Niet alleen levert dat een bewustwording op die maatschappelijk meer positieve kanten heeft, maar het is sociaal gezien veruit de meest wenselijke gang van zaken. Eigen verantwoordelijkheid begint achter de voordeur.