In de Nijmeegse politiek is het weer eens hommeles. In Havanna aan de Waal is het zelden rustig, aangezien politiek übercorrect elkaar daar voortdurend de maat neemt.

Maar zoals vrijwel altijd blijft de gulden regel van politiek: oppassen voor de topdogs. Een regel die door de PvdA regelmatig elders in het land met een voorhamer werd toegepast, maar in Nijmegen is de SP tegenwoordig topdog. Dus een sputterende PvdA met een verwaarloosbaar aantal zetels kun je inruilen voor een andere partij die wel happig is op een wethouderszetel. Desgewenst mocht de PvdA gedogen, maar een wethouder was voortaan een brug te ver.

Gedogen zonder wethouder is meepraten zonder stemrecht. Gepikeerd zou de lokale PvdA zijn opgestapt – als ze er niet al uit waren gesmeten natuurlijk.

De basis van het probleem is dat de fractie begon te jammeren over de zwaksten in de samenleving die te lijden hadden onder de bezuinigingen van B&W, en daaraan de eigen wethouder alvast opofferde:

De partij heeft grote moeite met voorgenomen bezuinigingen die ,,de kwetsbaarste groepen” treffen.

De voormalige coalitiegenoten vonden dat er met de PvdA-fractie niet meer te werken viel:

,,Ze hebben zich onmogelijk gemaakt en zelfs hun eigen wethouder laten vallen”

Tja, een partij die zich in het kabinet nog nooit bekommerde om de gevolgen van bezuinigingen zolang er geen verkiezingen aankwamen (Iemand nog een moestuin? Klijnsma komt die tot 15 maart zelf aanharken!) kan het maken van dergelijke geluiden beter aan zich  voorbij laten gaan. Wat ze in de Nijmeegse PvdA ook niet begrepen, is dat dit type gejank prima werkt tegenover partijen als VVD en CDA, maar dat de linksere SP er niet gevoelig voor is. De SP heeft het idee er zelf over het algemeen al meer aan te hebben geprobeerd dan de PvdA ooit bedacht hebben zou.

Nu is de PvdA (en inclusief wethouderspositie) vervangen door een bejaardenpartij. Juist. Eens kijken of de partij op 15 maart groter weet te blijven dan 50Plus.