De Nederlandse actualiteit wordt nog steeds exclusief door de VARA aangestuurd middels Pauw en DWDD. De laatste dagen maakten dat weer volkomen duidelijk.

Een bon mot over het Nederland van de 18e eeuw wilde dat alles daar vijftig jaar later gebeurde. Zo wordt (onterecht) aan Heinrich Heine toegeschreven dat hij zou hebben gezegd: Als de wereld vergaat, ga ik naar Holland, want daar gebeurt alles vijftig jaar later.

Dit schijnt onze regentenkliek nog steeds als motto te hanteren.

Pauw, het uithangbord van weldenkend Nederland had gisteravond – zoals ondertussen gebruikelijk op de dag na een moorddadige aanslag door islamitische terroristen – weer een hele kudde blatende types verzameld die ons gerust moesten stellen.

Nee, hoorden we zo’n vrouwtje met een ietwat wezenloze blik (een lerares) vertellen, Nee, juichende moslimkinderen in de klas na het horen over een aanslag, dat zag je toch niet zo vaak. Nee, met collega’s sprak je daar eigenlijk ook nooit over. Dus het bestond ook niet.

Want stel je voor dat je iets anders zeggen zou! Dan ben je gelijk de nieuwe Harm Beertema, en kijken voortaan al je Amsterdamse vrienden je met de nek aan. Dat gisteren het islamitische tuig zelfs bij de minuut stilte in Brussel zich niet had weten te gedragen bleef verder tactvol buiten beschouwing.

Zo’n mevrouwtje is doodsbang dat ze voor het oog van de natie tot de volgende PVV-adept wordt bestempeld. Want al is dit dan geen groot licht of heldin, ze heeft donders goed in de gaten wat er gebeurt met mensen die een te uitgesproken mening hebben: die worden uitgenodigd om vervolgens verbaal te worden gevild zonder het zelf door te hebben.

Bovenstaande vindt U wellicht ietwat kwaaddenkende insinuaties over onze opiniërende opperstuurman Pauw? Ach, sinds ik een paar jaar terug een middagje op stap was met een Noorse verslaggeefster plus Belgische cameraman, die maar uit waren op één ding, namelijk een PVV’er die uit zijn dak ging indien maar voldoende gevoerd, weet ik wel beter. Ze hadden ook de verkeerde voor. Ik was benaderd via een bureautje dat had gespeurd naar blogs met stevige uitspraken maar niet al te militante onzin, en men was uitgekomen bij het toenmalige Artikel7. Men was op zoek naar een racist, maar dat ben ik nu eenmaal niet. Ook nooit geweest, ik geloof dat ik er te lui voor ben te moeten onthouden waarom mensen van een andere etniciteit minder zouden zijn dan ik. Mensen zijn mensen, gekken zijn gekken, en dat is het wel zo ongeveer.

Maar met een dergelijk enkelvoudig wereldbeeld kunnen ze bij Pauw nu eenmaal niets, er moet altijd worden gespeurd en geïnsinueerd en vooral: gestuurd. Zoals het kabinet, dat de koning naar de Haagse Schilderswijk stuurt, zonder dat iemand de vraag stelt of de mensen in de Schilderswijk koning Willem wel zien als hùn koning.

Die leerkracht die direct politie aan de deur kreeg toen hij iets twitterde over de situatie in de klas waaromheen al deze ophef ontstond kreeg dan weliswaar excuses van de verantwoordelijke burgemeester, maar ondertussen schijnt het binnen de politie als normaal te worden beschouwd dat je dat doet, en dáár horen we verder nooit meer iets over.

Als het over islamitische aanslagen gaat, mag je de islam er nooit bij betrekken. Zodat daarom de actualiteitenprogramma’s vol zitten met de mensen die het meest te verliezen hebben bij een andere aanpak: de islamieten, de zelfgenoegzame anti-terrorismeprutsers en de ja-maar politici. Want het probleem is bekend, maar meer dan theedrinken en toe nou jongens (minister Asscher ‘gaat met ze praten’) zeggen en hopen dat het een keer op houdt gebeurt er niet.