In een paar wijken in Manchester zijn door een islamitische organisatie folders verspreid waarin opgeroepen wordt om de omgeving waar veel moslims wonen te zuiveren van de aanwezigheid van honden.

Honden zijn voor moslims onreine dieren en de folder roept dan ook op om moslims en hun kinderen er niet mee te confronteren. Honden moeten uit het publieke domein geweerd worden omdat moslims er aanstoot aan nemen.

Het is een van de voorbeelden waaruit blijkt dat het multiculturele samenleven uitdraait op een vorm waarvan de maatvoering door moslims wordt bepaald. Daar is niets multicultureels meer aan.

Een sprong van honden naar hoofddoekjes lijkt misschien vreemd, maar het is een logische. Ik ben een van de vele mensen in Nederland die niets van hoofddoekjes moet hebben. Voor mij is het geen simpel lapje textiel, maar een politieke manifestatie waar ik liever niet mee geconfronteerd wordt. Iedere keer als ik weer zo’n gehoofddoekte tegen kom denk ik: “als je die draagt omdat je god dat van je verlangt, zul je ook wel instemmen met al dat akeligs dat die god in zijn heilige boek – de koran – van je verlangt. Die god wil dat je de wereld voor hem verovert en dat hoofddoekje is een teken van onderschikking aan zijn wil.”

Nee, ik ga geen folders verspreiden om de hoofddoek uit het publieke domein te weren. Ik ga ook geen gehoofddoekten lastig vallen, zoals hondenbezitters in Manchester door moslims worden lastig gevallen. Ik zal wel kritiek blijven leveren op de zichtbare aanwezigheid in het publieke domein omdat ik vind dat religie achter de voordeur hoort en dat je er anderen niet mee lastig valt. Ik zal ook kritiek blijven uitoefenen op het feit dat moslims anderen vanuit hun religie beperkingen opleggen maar zelf geen gehoor geven aan bezwaren die in de samenleving tegen bepaalde manifestaties van hun religie leven. Moslims vragen tolerantie, maar de wederkerigheid ontbreekt. Tolereren is niet iets wat veel moslims van nature eigen is.

Bij het Europese Hof bestaan inmiddels twee uitspraken overhoofdoekjes. Een werkgever verbood de hoofddoek van een werknemer omdat klanten waarmee de moslimse in contact kwam zich daar aan stoorden. Mag niet van de rechter. Die klanten zijn bevooroordeeld. In een andere uitspraak werd het verbod getolereerd omdat het bedrijf algemene kledingvoorschriften had. Dan mag een verbod weer wel.

Uitgaande van de eerste uitspraak ben ik dus bevooroordeeld. Dat zit me niet erg lekker. Als wekgever zou ik een moslima aannemen als ik het idee had dat cultuur, normen en waarden niet al te zeer uiteen zouden lopen. Als ze een hoofdoek zou dragen, neem ik haar niet aan. Als ze dan naar de rechter loopt kan ik het onderspit delven. Dat is gebaseerd op het verbod van discriminatie op grond van religie. Juridisch gezien terecht. Maar de wet blijft hier in gebreke. De islam is op geen enkele manier vergelijkbaar met de Europese religies. Het is een veroveringsideologie en kan op grond van haar leerstellingen niet duurzaam in vrede met andere religies leven. Ik ben niet bevooroordeeld. Ik ga uit van een realistische visie op de islam, ik ken haar geschiedenis en tactieken. Veel beleid is helaas gegrond op aannames over de islam die eerder door islamitische propaganda zijn ingegeven dan door grondige studie verkregen.

Islamisten houden niet van honden, homo’s, islamcritici, vrijheid van meningsuiting, bloot, varkens en afbeeldingen van varkens, joden en ga zo maar door. Daar eisen ze respect voor. Maar als ik niet van hoofddoekjes houd, dan deug ik niet?

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter’s  Blogboek