Hoe nabij is een militair conflict met Iran in de Perzische Golf? En gaat dat verder dan een zwaar bombardement op Iraanse schepen en stellingen?

De journalistieke conventies schrijven voor dat een vraag in de titel negatief wordt beantwoord. Dat kon in dit geval nog wel eens een teleurstelling opleveren. Al koersen we er niet direct op af, we laveren toch wel degelijk in de richting van een treffen. Iran deed gisteren bij monde van een onderminister omineuze uitspraken:

Iran’s Deputy Foreign Minister announced military forces will “secure” the Strait of Hormuz.
Iran will “not allow disturbance in shipping in this sensitive area” Deputy Foreign Minister Abbas Araghchi was quoted as saying in state media, while leading a delegation to Paris, Reuters reports. However, it’s unclear at this point how far Iran is willing to go in this escalating game of chicken with the US and UK – both of which have warships and other military assets in the gulf region.
(..)
“Iran will use its best efforts to secure the region, particularly the Strait of Hormuz, and will not allow any disturbance in shipping in this sensitive area,” Araqchi told French Foreign Minister Jean-Yves Le Drian during a meeting.

Vertaling: Iran heeft het voornemen om zich de controle over de Straat van Hormuz en de scheepvaart daar doorheen toe te eigenen. Vast staat dat dit conflicten zal opleveren met USA en UK, die er een aanzienlijke scheepsmacht hebben geconcentreerd om te garanderen dat Iran niet in staat zal zijn de doorvaart van olietankers door deze zeestraat af te snijden. Het zou nog maar ”en klein stapje zijn van een daadwerkelijk militair treffen. En dan is de boot aan. Iran zit echter al langere tijd op deze lijn:

To be sure, this is not the first time Iran has made such a threat: back in April and before that in December Iran warned it would close the global oil chokepoint, when it said that “if someday, the United States decides to block Iran’s oil (exports), no oil will be exported from the Persian Gulf.”

Een tweede puntje dat weinig geruststelt, is dat president Trump recent heeft verklaard alle militaire opties open te houden, en dat zijn afgelasten van de aanval met kruisraketten vorige maand na het neerschieten van een Amerikaanse drone geen verandering van politiek tegenover Iran impliceert. Maar naar alle waarschijnlijkheid ook geen totale oorlog.

Last month President Trump briefly described what in his vision war with Iran would look like if launched: it “wouldn’t last very long” and “we’re not talking boots on the ground,” he said in an interview. “I hope we don’t but we’re in a very strong position if something should happen,” he added as cited in Reuters. As we previously suggested, if things escalate to direct US military assault on Iran, it would likely (at least initially) take place in the manner of a “one and done” major fireworks display — the idea being to hit hard, then declare a hasty “victory” and get out fast… at least in Trump’s ideal version of how things would play out, similar to the prior two strikes on Syria.

Aan een langere militaire confrontatie zitten grote risico’s. Tegelijkertijd zou het de olieprijs tot een astronomisch niveau opjagen. maar met de winning van shale-olie op apegapen door de extreem lage olieprijs van dit moment zou de USA daar economisch zelfs bij kunnen winnen.

Israël & Saudi-Arabië
Een groter conflict zou niet noodzakelijk beperkt blijven tot de Perzische Golf. Dat Israël in het spel zou komen aan de zijde van de Saudi’s is pikant in het licht van de verklaarde eeuwige vijandschap tussen islam en joden, en zou de interne stabiliteit van Saudi-Arabië kunnen bedreigen (het land heeft ook nog eens een sjiitische minderheid van circa 11%). Maar gezamenlijk diplomatiek optrekken zal voor de Arabieren anders voelen dat een daadwerkelijke militaire samenwerking met de joodse staat. Twee weken terug al bleken de Houthi’s in Jemen ook al enige dreiging te creëren die je niet los kunt zien van het conflict in de Perzische Golf. In Israël spreekt men al een paar weken over:

Early this week Israel’s Foreign Minister went so far as to say Israel may “act alone” to prevent Iran from acquiring nuclear weapons, while China’s reaction was very different, slamming US policy and its “maximum pressure” campaign as the “root cause of the current tensions,” according to Reuters. EU signatories, meanwhile, urged further dialogue and expressed “extreme concern” over Iran’s breaching the 300km uranium enrichment ceiling.

Maar dat kun je ook niet los zien van de herhaling van de Israëlische verkiezingen, die noodzakelijk werd nadat na de laatste verkiezingen geen coalitie voor een parlementaire meerderheid mogelijk bleek.

Effectiviteit sancties
Daar staat tegenover dat een aanval mogelijk niet nodig zal zijn, want al dit Iraanse wapengekletter duidt op paniek over de effectiviteit van de recente sancties. De Amerikaanse politieke veteraan Newt Gingrich volgt die lijn van gedachten:

Wat een volledige oorlog onhandelbaar zal maken
Een aantal traditionele Amerikaanse bondgenoten in het MO zal zeker pogen afzijdig te blijven. Dat zou de USA verplichten tot een relatief smal front, wat militair nooit prettig is:

Turkey has defacto announced its withdrawal from NATO, by its purchase of S-400 missiles. That purchase and collaboration with Russia guarantees its departure from NATO, even if Turkey has not publicly announced such a withdrawal.  Furthermore, while Turkey’s military bases host US aircraft and operations, Turkey says it will not allow its bases to be used in any attack on Iran, by the US.
Iraq, an ally of Iran, has likewise stated that it will not allow its territory to be used as a base for attacking Iran.
Next, Imran Khan’s Pakistan has moved away from its alliance with the US to court China. China is Pakistan’s largest trading partner, and China has guaranteed security to Pakistan for Kashmir. Thus, no bases in Pakistan will be provided to the United States for any attack on Iran.

Maar deze relatieve isolatie van de Amerikaanse politiek heeft ook consequenties die het doordrijven van een conflict ook voor de USA het overwegen waard maken:

China and Russia have warned Washington too that it must not attack Iran. Iran has guarantees from Russia, China, Pakistan, Turkey, and even Japan and India that its economic future is secure… despite US sanctions.

Ook economisch is het voor de USA nu geen pretje om alweer een oorlog te moeten beginnen – een aantal van de vorige is nog niet afbetaald, en dat is nooit een positie van kracht.

Kernwapens?
Een laatste puntje dat zeker overwogen moet worden, is de vraag of Iran niet al een aantal kernwapens bezit? Dit recente artikel stelde me niet bepaald gerust:

In the immediate aftermath of the collapse of the Soviet Union, there was a mad scramble for the nuclear weapons that were being held by Kazakhstan and Ukraine.  According to former CIA spy Reza Kahlili, during that time period Iran received at least two nuclear warheads from Kazakhstan…

Kazakhstan, which had a significant portion of the Soviet arsenal and is predominately Muslim, was courted by Muslim Iran with offers of hundreds of millions of dollars for the bomb. Reports soon surfaced that three nuclear warheads were missing. This was corroborated by Russian Gen. Victor Samoilov, who handled the disarmament issues for the general staff. He admitted that the three were missing from Kazakhstan.
Meanwhile, Paul Muenstermann, then vice president of the German Federal Intelligence Service, said Iran had received two of the three nuclear warheads and medium-range nuclear delivery systems from Kazakhstan.

En het gaat niet alleen om een paar kernkoppen uit Kazachstan. Over het infame Oekraïne:

However, the bad news doesn’t stop there.  According to Kahlili, when Ukraine finally transferred their nuclear weapons back to Russia, there “was a discrepancy of 250 nuclear weapons”…

To make matters worse, several years later, Russian officials stated that when comparing documents in transferring nuclear weapons from Ukraine to Russia, there was a discrepancy of 250 nuclear weapons.
Last week, Mathew Nasuti, a former U.S. Air Force captain who was at one point hired by the State Department as an adviser to one of its provincial reconstruction teams in Iraq, said that in March 2008, during a briefing on Iran at the State Department, the department’s Middle East expert told the group that it was “common knowledge” thatIranhad acquired tactical nuclear weapons from one or more of the former Soviet republics.

Dit geeft een andere kijk op de experimenten in Iran met raketten die in staat zijn dergelijke koppen te vervoeren. Als het land inderdaad over een tiental kernkoppen beschikt, maar nauwelijks de middelen heeft ze naar doelen in bijvoorbeeld richting Israël te lanceren, dan is het grootste risico op dit moment niet of Iran zijn nucleaire programma kan voortzetten. Of het de rakettechnologie in huis krijgt om die koppen op de gewenste plek te brengen wordt dan belangrijker om te voorkomen dan de verrijking van uranium, waarover men zich in de EU zo graag druk maakt.

---

Meer over het reilen en zeilen van Iran vindt u hier op Veren of Lood.