De vraag Hoe ‘Amerika’ is de USA nog? is acuter dan ooit. Of president Biden daar greep op heeft is hoogst twijfelachtig.

Captain America is hèt comic zinnebeeld van de USA. Een superheld met alleen een schild, die dictatuur en andere sociale onmin te lijf gaat vanuit een democratisch perspectief lijkt al een tijdje dood. President Trump koos er voor dat beeld van een natie die overal ingrijpt alsof het de politieagent van de wereld is te matigen tot landen die de USA en haar directe bondgenoten gevaarlijk bedreigt. Zoals Iran. China kreeg vooral tegenwicht in de Zuid-Chinese zee, en Rusland werd langs haar grenzen opmerkzaam op militaire versterkingen die haar meer irriteerden dan daadwerkelijk bedreigen. Maar met Noord-Korea ging men in gesprek, veel acties van bondgenoot Turkije werden genegeerd en tegen Venezuela werden vrijwel geen acties van belang ondernomen.

Dit alles tot groot verdriet van de Amerikaanse Deep State. Die met het aantreden van Joe Biden als opvolger nu tegen een groot probleem aan loopt: maar hoe anders? Een artikel vandaag in Russia Today slaat de spijker pijnlijk op de kop door te constateren dat de vijandigheid van Biden tegenover Rusland moeilijk nadrukkelijker kan dan door president Trump – onder grote druk van het fake-Russiagate-schandaal – al is opgevoerd, zo schreef een Russische senator:

While the new US leader has slammed his predecessor for supposedly making concessions to Moscow, Biden has since found that “the potential for hostility towards Moscow has been almost entirely mobilized by [former president Donald] Trump, both bilaterally and through NATO,” Pushkov wrote.

Ook de EU kent dit probleem overigens. Er zijn al zoveel sancties tegen Rusland afgekondigd dat deze hun effectiviteit sinds lang verloren hebben. Desondanks wil Duitsland nog steeds graag Russisch gas kopen, en is Nordstream2 tot groot Amerikaans chagrijn vrijwel voltooid.

Met de verhalen over ‘het Russische gevaar’ wil het in de media echter steeds minder vlotten. Het laatste verhaal dat mij ter ore kwam was de dreigende samenwerking van Rusland en China bij de aanstaande verovering van de maan, een verhaal dat mij te sterk doet denken aan de waarschuwingen voor groeiende Chinese invloed in het Noordpoolgebied om heel serieus te nemen. Een discussie die overigens ook in NATO-land Noorwegen woedt.

Intussen is het de Amerikaanse Deep State zwaar te moede dat haar waarschuwingen aan de rest van de wereld bijna weggelachen worden. Ook de dreiging van een oorlog om Taiwan  – die de USA zou verliezen, volgens vigerende wargames van de USA zelf – laat zien dat de seinen op rood staan voor veel meer gedreig. Maar heeft men veel meer tegen China, op dit moment? China lijkt het met een pondje zout te nemen, en voor Amerika zoals we dat kenden is dat slecht nieuws. Vooral omdat het een situatie creëert waarin domme en agressieve besluiten logisch kunnen lijken, maar het niet zijn. En dan is een wat jongere president van Amerika, die niet droomt van voorbije tijden, een belangrijker noodzaak dan we nu nog zien.