Het politieke seizoen van de luchtballonnetjes wordt gemeenlijk voorafgegaan door het seizoen van verkiezingen en loze beloften. Maar gezien de stemming in het land lijken de gevestigde politici te hebben besloten er een lange campagne van te maken. De vraag of men daarmee nog iemand bereiken zal dringt zich op.

De directe aanleiding tot dit stukje was de column van Martin Sommer zaterdag in De Volkskrant. Sommer was op bezoek geweest bij een samenkomst van de KNAW in Amsterdam, en ergerde zich aan de surrealistische morele kaart die er in dat gezelschap werd gespeeld over onze plichten ten opzichte van ‘de vluchtelingen’ – op deze site overigens standaard betiteld als asielmigranten.

Het was een sterk stuk, dat de gedachte overbracht dat de intellectuele elite van ons land het eigen morele gelijk belangrijker vindt dan het welzijn van de Nederlandse burger. Ten koste van bijna alles wat hier in eeuwen is opgebouwd. Slechts twee CDA’ers (de partij die de column specifiek besprak) leken tot het besef gekomen dat de bevolking dat niet alleen door heeft, maar het ook niet lijkt te zullen accepteren. Dat is natuurlijk vrij boud gesteld, zo hoog staat de PVV toch nog niet? Het voorbeeld dat Sommer noemde – hoewel slechts een voorbeeld – illustreerde naar mijn gevoel zelfs meer dan hij er uithaalde. Een laatste autochtone vrouw in een zwaar verloederd Utrechts wooncomplex die zozeer onthecht was geraakt dat ze zich had voorgenomen het gebouw van een aanstaand AZC in brand te steken, als dat nog de enige mogelijkheid was als een nieuwe aanstaande invasie van haar leefgebied bestuurlijk zou worden doorgedrukt.

Het is te makkelijk om dit te wijten aan extreemnrechtse invloeden. Het is iets dat ook in Duitsland geregeld voorkomt, mar dat maakt het nog niet extreem rechts. We zijn blijkbaar moreel zó ver afgezakt dat extreem wanhopige mensen door een gezapige elite met hoogdravende gewetensproblemen kunnen worden weggezet als extreem rechts. Doch de tijd dat dat op mensen indruk maakte is voorbij – de mensen aan wie het gericht is horen het al dertig jaar of langer. Dat ze het niet meer geloven mag niemand verbazen. Het is bijna ongelofelijk hoe lang mensen het verdragen hebben, dat ze jaar in jaar uit belogen en bedonderd werden.

Mensen die nu roepen dat ze dingen in brand gaan steken. Het klinkt inderdaad gewelddadig en extreem. Apocalyptisch bijna. Maar zoals gezegd, het is eerder extreem wanhopig dan extreem rechts. Uitspraken van dit kaliber zijn voor mensen die geen mogelijke alternatieven meer zien een laatste moment, een laatste waarschuwing, alvorens ze inderdaad tot daden over gaan.

Ondertussen is het migratiezseizoen weer begonnen, en is het aanslagenseizoen een permanent fenomeen waarvan we nu een paar weken uitstel lijken te hebben.

Het komende politieke seizoen heeft zich al aangekondigd met een PvdA die zich via een ‘strijd’ om het lijsttrekkerschap voor de komende verkiezingen in de kijker probeert te spelen. Met een vertrekkende premier die de grote woorden niet langer schuwt – maar grotse daden zal hij in zijn laatste jaar in de Nederlandse politiek zeker niet meer verrichten. Met een VVD die Halbe Zijlstra een paar stoere uitspraken laat doen die hij van de PVV heeft gegapt, maar ondertussen vooral met het oog op de peilingen een besluit naar links of rechts te springen uit stelt. En nu dus met een CDA waar realisten blijken te huizen. Nu ja, een paar. Op papier (Pdf).

Want diezelfde angst voor de kiezer die bij Buma enig realisme door laat schemeren zal er garant voor staan dat na verkiezingen de druk van de morele jankerds als Hirsch Ballin te groot zal blijken om alsnog een realistische aanpak af te dwingen. En mensen als HB binnen het CDA, en de nog steeds aanzienlijke bezetting van wat voorheen als politiek links werd betiteld er buiten, zullen er garant voor staan dat zelfs als Buma het zou aandurven met de PVV in zee te gaan, zijn eigen partij hem voor de eeuwigheid zal uitkotsen. De politieke stiletto’s liggen al klaar.

Iemand recent nog iets van Maxime Verhagen gehoord?