Het leven interesseert het lijk geen moer
Dezer dagen kun je bijna niet om het het leven en lijk van koningin Elizabeth II heen. Hordes Britten staan in Edinburgh en straks Westminster in de rij voor een laatste groet.
Zou het haar werkelijk kunnen schelen? Ze was een verlegen vrouw, hoor je als je de media vertrouwen moet. Die vooral van paarden en haar hondjes hield. Ergo, we hebben het hier over een voortgaande marteling die een 96-jarig leven duurde. Nu mag een deel van de bevolking er ook nog eens over heen, door langs de kist te paraderen – eerst in Edinburgh, en dan in Westminster. Arme Queen!
En dat, terwijl dwergwerpen sinds lang een verboden tak van vermaak is. En een dwerg was ze, de queen. Ik denk niet dat ze de 5 voet haalde. Verlaat u nooit op de media, die haar altijd vanuit een lage hoek fotografeerden zodat ze wat groter leek. Zoon Charles III is ook niet erg groot, en meet niet meer dan een meter of 1.75, wat voor een man niet erg groot is. Wel erg breed – in het echt maakt dat een rare indruk, als een kast op pootjes. Maar de media verzorgen de foto’s, dus komt het altijd goed.
Ik heb het ooit kunnen bekijken op een receptie in Leiden, waar ik bij mocht zijn. Het universitair gezag had alleen de foto’s bekeken, en besloten dat de prins voorstellen aan kleine studenten geen pas gaf. Zodat het peloton rechtenstudenten dat moest opdraven voor een gesprekje minimaal 1.95 meter mat. Gemiddeld. Resulterend in een groepje waarbinnen Charles alleen aanwijsbaar was als de spreekwoordelijke echoput. Dat was amusant, aangezien het niet moeilijk was te beseffen waar het mis was gegaan. Charles ging er laconiek mee om – het zal niet de eerste keer zijn geweest dat dit zo ging.
Dat is lang geleden, in het William en Maryjaar 1988. Charles kwam een of ander juridisch instituut openen aan de Leidse universiteit. Diana werd elders vermaakt, die kregen we niet te zien.
De Queen heb ik dus ook niet gezien, ik weet niet of ze ooit zelfs in Nederland geweest is. Als je in een Windsor Castle woont ga je natuurlijk niet buurten bij de armelui die verderop aan de andere kant van de sloot wonen, die het moeten doen met een krot als Soestdijk, nietwaar?
Afijn, het Klein Orkest wist het aardig samen te vatten.
Je leeft maar zo kort en je bent zo lang dood (Leonard Huizinga). Afscheid nemen van een dode is een raar fenomeen. Je kunt ijzeren Hein maar beter voor zijn. Er was eens een begrafenisvereniging (nee, niet die van VVD sjoemelaar Henry Keizer) die in de statuten had staan: het doel van de vereniging is het begraven van de leden. Als je zo dood bent als een pier, dan laat je alles koud. Toch?
Charles Wef III (73)heeft eindelijk een baantje gekregen.
.