De politiek correctheid die ons sociaal in de tang heeft voorkomt dat we begrijpen dat het kernthema van de islam weersproken moet worden wil worden voorkomen dat het werkelijkheid wordt.

De door de katholieke kerk heilig verklaarde Kerkvader Augustinus was van mening dat ongelovigen mochten worden gedood. De genocide op de Zuid-Franse katharen in de dertiende eeuw was daar mede het gevolg van. De belegeraars van het kathaarse Beziers met zijn 20.000 inwoners waren bang dat ze de rechtgelovigen niet van de ketterse katharen zouden kunnen onderscheiden. De Paus  (met de naam ‘Innocentius’ !) had daar een eenvoudig recept voor: ‘doodt ze allemaal, God zal de zijnen herkennen’.

Tijdreis
Ik heb die geschiedenis pas weer eens herlezen als een soort tijdreis vanuit het nu, waarin de militante Islam door geweld van zich doet spreken, naar een verleden waarin christelijke godsdiensten weinig moeite hadden om zich op gewelddadige wijze van ketters te ontdoen. Het kwam voort uit de verleiding van totalitaire denken. Het christendom heeft zich in de loop der eeuwen afgekeerd van die verleiding, maar dat betekent niet dat die verdwenen is zoals de opkomst van communisme, fascisme en nationaalsocialisme hebben aangetoond.

De wereld onderwerpen
De islam is nu de laatste religie waarin de verleiding van het totalitaire denken nog niet is uitgedoofd en daar zelfs de kern van vormt.  De totale onderwerping aan de wetten van Allah is een vereiste  om een goed moslim te zijn en de onderwerping van de wereld om die aan de voeten van Allah te leggen is een plicht die voor iedere moslim geldt. De Koran is doortrokken van de oproep tot die strijd. Een paar van de vele vergelijkbare verzen kunnen dit duidelijk illustreren:

-“Strijdt tegen hen tot de afgodendienst niet meer bestaat en de religie geheel aan Allah behoort.” [2:193, herhaald in 8:39]

-“Ik zal terreur zaaien in het hart van de ongelovigen. Slaat hun het hoofd af, verminkt hen in alle ledematen.” [8:12] -“Vechten is u geboden ofschoon gij er afkerig van zijt; maar het kan zijn dat gij tegenzin hebt in iets terwijl het goed voor u is….”. [2.216] -“O profeet, spoor de gelovigen aan om te vechten. Als er twintig onder u zijn die stand houden, zullen zij tweehonderd overwinnen…”. [8.65] -“Als gij niet voortgaat met vechten zal Hij u met een vreselijke straf straffen en zal Hij een ander volk in uw plaats stellen….”. [9.38] -“Zij die geloven en van hun woonplaatsen verhuizen en met hun bezit en hun persoon voor de zaak van Allah strijden, hebben in de ogen van Allah de hoogste rang. Dezen zullen zegevieren”[9.19] “…………..Gij dooddet hen niet, doch Allah was het, Die hen doodde. En gij wierp niet toen gij wierp, maar Allah was het die wierp, opdat Hij de gelovigen een grote gunst van Zich mocht bewijzen. Voorzeker, Allah is Alhorend, Alwetend.” [8.12]

Het is het soort verzen dat nooit in het openbaar wordt geciteerd door moslimse voorlieden. Die hebben het meestal over ‘vrede’, verwijzen naar de ‘jihad’ als een innerlijke strijd en noemen de gewelddadigheden in naam van Allah ‘niet-islamitisch’. Hun zoetsappig verhaal is onoprecht. Geen moslim is ontslagen van de plicht om te strijden tot de wereld van Allah is.

Verbale Jihad als strijdmiddel
In het Westen is islamitische terreur succesvol aangewend om angst in te boezemen. Na de moord op Theo van Gogh of de aanslagen op Kurt Westergaard (Denemarken), wordt er overwegend met voorzichtigheid over de islam gesproken. Moslims in het Westen beschikken niet over de middelen om met wapens te strijden voor de verspreiding van hun religie. Dat betekent echter niet  dat ze zonder middelen zijn.  De vrijheid van religie en het recht op de vrije uiting van meningen verschaffen de militante moslims alle wapens die ze nodig hebben. Het was bijvoorbeeld onder meer Halleh Ghorashi, thans hoogleraar bij de VU die in 2006 Hirsi Ali onder vuur nam in de Volkskrant om haar boodschap te ontkrachten. Ze propageert tegenwoordig een open houding naar de islam en is van mening dat de vrijheid van meningsuiting wel wat ver gaat.

Een ander voorbeeld is Fouad Sidali, hoofdbestuurslid van de PvdA, die nog onlangs ophef veroorzaakte met zijn tweet: ‘Hitler is onder ons, zijn naam is Wilders’. Het zijn maar twee voorbeelden hoe islamcritici onder vuur worden genomen door hun reputatie aan te tasten en hun uitspraken verdacht te maken. Het heeft succes. Wilders staat een nieuw proces te wachten. Ook Maurits Berger die publicitair voortdurend olie op de golven gooit als de islam weer eens in discussie komt, mag tot de verbale jihadisten worden gerekend. Zijn snelle, direct na 9/11 verschenen boekje ‘Kruistocht en Jihad’, is nu na het verschijnen van ISIS op het wereldtoneel geheel ongeloofwaardig geworden.

Verbale Jihad maakt geen fysieke slachtoffers. Ze ruimt tegenstanders echter effectief uit de weg door hun reputatie aan te tasten. In die zin heeft de islam al heel wat slachtoffers gemaakt.

Politieke correctheid als probleem
Het succes van de verbale jihad wordt ondersteund door de heersende politieke correctheid. Dat is overigens een paradoxale zaak in handen van moslims. Enerzijds beroepen ze zich voortdurend op de onbegrensde vrijheid van meningsuiting, terwijl ze die anderen min of meer ontzeggen door meningen verdacht te maken met termen als ‘islamofobie’, ‘islambashing’ en ‘discriminatie’.  Gedeeltelijk is dat te verklaren omdat er maar weinig mensen de strekking van de Koran kennen. Hoeveel mensen in Nederland kennen verzen als hierboven, zijn zich bewust van de totalitaire drijfveren van de islam of begrijpen hoe de militante ideologie van de islam werkt. Voor een ander gedeelte is het te verklaren uit de angst van bestuurders voor problemen. Ze blijven sussend optreden en helpen zo mee aan het ontstaan van taboes.

Opschuiven van problemen
Ik ben van mening dat alleen openhartige kritiek de islam van zijn wapens kan ontdoen. Maar het is juist die openhartige kritiek die de islam, geholpen door de politieke correctheid, zo handig weet te onderdrukken. Wie kan daar met gezag iets tegen inbrengen zonder risico’s te lopen? Wie kan de islam ondervragen over haar kernopdracht om al strijdend de wereld voor Allah te veroveren tot er geen andere godsdiensten meer zijn overgebleven? Wie kan een verband leggen met de geschiedenis van de katharen om aan te tonen dat ISIS als representant van de radicale islam hetzelfde soort genocide bedrijft?. Wie kan met gezag de islam omschrijven als een totalitaire ideologie die overal de vrede bedreigt onder de uitroep dat islam ‘vrede’ betekent?

Het ongenoemd blijven of niet veroordeeld worden van dat soort teksten, leidt er alleen maar toe dat de polarisatie in de samenleving verder groeit en het vertrouwen in de overheid en haar organen ondermijnt. Alleen een beleid dat de islam dwingt zich te schikken in de bestaande godsdienstvrede kan op termijn een oplossing betekenen. Maar de overheid die dat uitspreekt, en waar tal van argumenten voor zijn, bevindt zich nog steeds achter de coulissen. Onduidelijkheid waar duidelijkheid is gewenst, overheerst. Wat houdt ze tegen?

---

Dit artikel verscheen eerder op Louter’s Punt