Hoe het met u is weet ik niet, maar voor mij begint het het Jaar van de Baard te worden.

– En nee, ik bedoel niet de gepolitoerde hipstersikjes waarmee weldenkend Nederland etaleert dat ook geen zin in scheren je niet per sé een ongesoigneerd uiterlijk garandeert.
– Ook niet dat mijn vriendin mij liever ziet met baard dan zonder, hoe waar dat ook is.
– En al helemaal niet dat ik mee deed aan die actie van Thierry Baudet om zich niet te scheren zolang het nieuwe kabinet nog niet is beëdigd. Je zult zien dat hij als het er eenmaal zit besluit dat het geen echt kabinet is, en er dan weer een jaar of drie aan vast plakt.

Nee, waar ik een sik van krijg zijn al die speciale Dagen, Maanden en Jaren waarin speciale belangstelling voor iets aandachtswaardigs wordt gevraagd. Eerder deze week nog de Dag van de Coming Out, compleet met regenboogvlaggen, maar naar men zei niet in Amsterdam want dat is in de rouw (Maand van Rouw? On nee, Maand van de Geschiedenis, Thema: geluk!), vorige week was Week van de Opvoeding, met eigen website, maar deze week is het alweer Week van de Veiligheid., en zo is het altijd wat. Wanneer precies de Weken van de Mediawijsheid, Smaak, Biologie en Alfabetisering waren moet u zelf maar opzoeken, ik wilde mijn schaar en tondeuse geen overwerk bezorgen.

Dat het het Jaar van de Haan, Technologie en de Koekoek bestaan is ook iets waarvoor ik u graag naar Wiki verwijs, mij kan het niet langer boeien. Iedereen schreeuwt om aandacht, want niets is volgens postmodernisten immers belangrijker dan iets anders? Als je dan toch ergens de aandacht op vestigen wilt moet je dat doen via een Dag, Week, Maand of Jaar. Net zoals ik eerder al aandacht gaf aan de Dinges des Vaderlands, zo is er ook aandacht voor de Dingen van Jaar en Dag. Het mag dan wel even (on)belangrijk zijn als andere zaken, maar voor een keertje mag het. Zegt men.

En mijn baard groeide onbedaarlijk verder.

En het is zo’n nonsens, want allemaal veel te geregisseerd. In het Jaar van de Koekoek is er veel minder aandacht voor de Kievit, tenzij men nog een paar oude folders van een voorgaand jaar beschikbaar heeft voor toevallige belangstellenden. Mij doet het allemaal veel te veel denken aan de manier waarop de Collectebusfondsen het jaar onderling verdeeld hebben. Is u nooit opgevallen dat ze niet allemaal tegelijk langs komen? Dat is geen toeval: het Jaar is altijd van de Collectebusfondsen, maar de specifieke wervers voor Nieren, Lever en Hartproblemen hebben samen met Jantje Beton en meer van landelijk lofwaardigen afgesproken het Jaar onderling op te knippen in speciale weken. De Nierstichting heeft een week, Het Koningin Wilhelminafonds heeft een week en als er eens collectes zijn vanwege speciale omstandigheden (zoals Haïti), wordt het ‘getroffen’ fonds dat eigenlijk die week aan de beurt was door de anderen gecompenseerd met een paar extra dagen elders in het jaar. Minder lofwaardigen worden overigens nadrukkelijk uitgesloten.

De mensheid wil bedrogen worden, en mijn baard blijft maar groeien. Er zijn meer zekerheden in het leven dan alleen de dood en belastingen.