Wie de media beheerst, beheerst de wereld. Het klinkt obligaat, maar er zijn voorbeelden te over dat de macht over media een groeiend slagveld begint te worden.

Het berichtje dat bovenstaande observatie triggerde was ook nogal obligaat. De Belgische VRT meldde dat een Jordaanse prins die iets hoogs is binnen de VN had gezegd dat Trump en Wilders dezelfde communicatiestrategieën gebruiken als IS.

De Hoge Commissaris voor de Mensenrechten Zeid Ra’ad Al Hussein waarschuwt voor populistische politici zoals de Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump en de Nederlandse PVV-leider Geert Wilders. Hij roept op om dergelijke “demagogen” te stoppen

Boeiuh, hoor ik u zeggen. En daar zoudt u gelijk in hebben als het gaat om de oppervlakkigheid van het berichtje zelf. Maar het is niet het eerste, tweede of zelfs derde bericht waar de basisgedachte aanwezig is dat de manier waarop u uw nieuws kunt verkrijgen aan banden moet worden gelegd, of beter nog: volledig gereguleerd moet worden. Stalin zei al, dat het er niet om gaat op wie men stemt, maar wie die stemmen telt. Ik zou dat willen omzetten in de moderne observatie, dat het niet gaat om wat er wordt gezegd, maar om wie dat allemaal kunnen horen. Het principe is gelijkaardig kwaadaardig.

En dan bij voorkeur natuurlijk dat niet teveel mensen dingen tegelijk kunnen horen. En zeker niet zij, die het ‘verkeerd’ zouden kunnen begrijpen.

De strategie van zowel IS, Wilders als Trump is trouwens uit nood geboren: doordat de reguliere media hen buitensluiten, demoniseren of eenvoudig walgelijk vinden, hebben zij nauwelijks toegang tot reguliere kanalen om mensen te bereiken. Uit de aard der zaak maakt dat internet en sociale media (al heeft Facebook kennelijk al begrepen uit welke hoek de wind zal gaan waaien, want dat censureert er op los dat het een lust is) tot revolutionaire strijdmiddelen.

Dat veel van de berichten die op dit moment tot u komen die niet zijn gemodereerd door de mensen die er verstand van hebben – volgens de heersende politieke mores – is veel regenten een doorn in het oog. Dat gewone mensen ook niets meer van ‘hen’ willen aannemen, heeft alles te maken met de waanzin die ons dagelijks gewordt. Is dat vreemd? Wie dagelijks om zich heen ziet wat er gebeurt, hoe heftig er wordt geframed als het woord ‘islam’ valt, dat er zelfs bij de Zweedse politie een code staat voor een misdrijf waarbij een migrant betrokken is, zodat men het negeren kan en niet die lastige media eerst weer terug hoeft te fluiten, die snapt hoe laat het is. Het wachten is op de breidel die er voor zorgen zal dat u niets meer vernemen kan dat u op verkeerde – kritische – gedachten over de aanpak van onze overheid zou kunnen brengen. Van wat dan ook.

De EU heeft in ieder geval weer wat nieuws bedacht dat hetzelfde pad op gaat. Men gaat het reguliere media mogelijk maken een copyrightbedrag te claimen van mensen of sites die naar hun artikelen linken:

In the document, the Commission clearly states that it intends to introduce an ancillary copyright for press publishers, giving them the ability to levy a fee (or tax) on links with accompanying short snippets of text. It may not be obligatory but it will set a very clear precedent: once the law is passed newspaper publishers across all 27 EU Member States will have the right to extract fees from sites that link to their works.

De gevolgen kunt u wel raden: alles wat niet naar wens van een redactie is, kan op deze wijze de mond worden gesnoerd. Het zal veel onafhankelijke nieuwsbronnen op het internet voor mensen ook minder betrouwbaar maken, aangezien het bijgeleverde bewijs van wat er in de reguliere media gebeurt wel degelijk van belang is voor de lezers van deze onafhankelijke nieuwsbronnen. Van een site als GeenStijl blijft (mogelijk) dan in de optiek van veel lezers weinig anders over dan een ontevreden roddelblaadje.

En zoal we met regelmaat op die onafhankelijke nieuwssites demonstreren: de reguliere media zijn allesbehalve onafhankelijk.

De EU gebruikt het excuus van de teruglopende inkomsten van de reguliere media, die de pluriformiteit van de pers zou bedreigen. Hah! Als reguliere media kritischer en accurater zouden werken zou blijken dat ze de concurrentie met het internet best aan zouden kunnen, maar dat dat inderdaad meer gaat kosten. Linksom of rechtsom worden de reguliere media door hun eigen inefficiëntie bedreigd, maar dat oplossen door de concurrentie kapot te belasten kunnen ze alleen bij de EU bedenken. Tot zover heeft het EP geweigerd er in mee te gaan, maar als het doordenkt (dat duurt daar meestal wat langer dan bij normale, verstandige mensen) zou het pleit snel kunnen zijn beslecht.

Maar zoals altijd met dit type maatregel is het niet de eerste stap, maar de stappen waarvoor dit de weg vrijmaakt die zo gevaarlijk zijn voor het internet zoals we dat nu kennen. Een poging in 2013 om een wet als deze in te voeren was een mislukking. De Spaanse regering schijnt op het punt te staan er een aangescherpte versie van te introduceren, al heeft de Spaanse Google-tax niemand iets opgeleverd. Maar de rem op onafhankelijke nieuwssites is voor de EU een doel op zich geworden, aangezien het een uitgelezen kans biedt de nieuwsvoorziening binnen de EU te fnuiken.