Heel Nederland is in blijde afwachting van het door de overheid voorgeschreven hapje jodiumpil. Het waarom kan iemand uitleggen, maar dat het belangrijk is moet wel: de media hebben het er voortdurend over.

Is een jodiumpil een lekker hapje? Ik begin me dat steeds sterker af te vragen. Er is nu al zolang gedoe over het al dan niet afleveren van die pillen, dat ik steeds benieuwder ben mijn tanden te zetten in deze gratis overheidsversnapering. Maar helaas zijn ze nog steeds niet bezorgd, en nu wordt het zelfs uitgesteld! Het bedrijf dat de pakjes verstuurd heeft een probleem, maar wat kan mij dat schelen? Ik wil mijn pillen!!

Nu begreep ik toch al niet goed waarom we ze krijgen, maar een achterdochtig familielid had een idee dat ik u niet onthouden wil. Johanna denkt dat de Nederlandse staat wil voorkomen dat er nog eens een serieus debat zou kunnen ontstaan over Thoriumcentrales als kernenergetische energiebron van de toekomst. Ik kijk uit mijn zolderraam naar de kerncentrale hier even verderop, en ik ben bijna boos dat ik nog niets in huis heb. Als het ding plotseling af gaat wil ik toch iets te snoepen hebben begrijpt u? Een beetje paniek zaaien zal dan vast wel helpen. Want wat zou er anders mee bedoeld kunnen zijn dan dat er mogelijk, niet erg waarschijnlijk maar toch wellicht, met een kans die in een klein hoekje zit maar toch niet verwaarloosbaar kan worden genoemd, het risico zou kunnen bestaan op een aanstaande kernramp? Het is een verleidelijke gedachte – voor bureaucraten die angst willen zaaien. Sex sells, but fear kills: ideas. Het lijken trouwens geen kleine pilletjes ook, als je naar de verpakking kijkt:

Maar om terug te komen op mijn eigen belangstelling: ik wil nu weten hoe ze smaken. Niet vandaag, niet morgen, maar eigenlijk gisteren al. Ik zit kwijlend te wachten tot de stadspost – de voormalige PTT kan zoiets toch wel zonder oponthoud leveren? –  er eindelijk mee aanbelt. Het wordt gewoon een obsessie. Pilletje, NU!!!

Misschien moet ik er eens met mijn dokter over praten ook. Zo’n obsessie kan nooit goed voor mijn hart zijn, dus als Rutte cs daarvoor ook nog een paar pakketjes hebben liggen, wil ik hen graag met mijn adres verblijden.