Had Franken gelijk?
Toon Kasdorp laat zien dat in juridische zin het korthouden van Volkert van der Graaf weinig anders is dan pogen achteraf een slecht vonnis te corrigeren, en dat dat vanuit het perspectief van de rechtsstaat niet zou moeten worden geprobeerd.
Stijn Franken was de raadsman van Volkert van der Graaf in zijn kort geding tegen de Staat der Nederlanden, Cecile Bitter is de landsadvocaat [1].
Franken betoogde dat de staat niet zulke strenge voorwaarden had mogen stellen die niet bijdragen aan de resocialisatie van zijn cliënt. Voorwaarden zouden alleen tot doel mogen hebben recidive tegen te gaan. Het leek er volgens hem op dat in dit geval de voorwaarden meer dienden om de populisten in het land zoet te houden dan om recidive te voorkomen.
Verder bracht hij ook het meer formeel juridische punt dat de voorwaarden nieuw recht bevatten en in het geval van Vander Graaf het oude recht had horen te gelden.
De landsadvocaat antwoordde dat Van der Graaf de voorwaarden geaccepteerd heeft en hij niet moet zeuren. Hij kan verzoek indienen om de voorwaarden te veranderen als specifieke omstandigheden daar aanleiding toe geven. Daar hoeft hij geen KG voor te voeren. Voorwaarden kunnen ook dienen om Van der Graaf tegen derden te beschermen, zelfs als hij dat zelf niet nodig vindt.
De achtergrond van dit kort geding is dat de meerderheid van de Nederlandse bevolking vindt dat Van der Graaf levenslang had horen te krijgen en dat hij ten onrechte na twaalf jaar al weer op vrije voeten stond.
Strikt genomen heeft Franken dus gelijk. Als we de rechterlijke uitspraak in twee instanties volgen en er vanuit gaan dat er weinig gevaar voor recidive is, dan blijft alleen de vraag over of men voorwaarden mag opleggen ter bescherming van de gestrafte en of in casu die voorwaarden werkzaam zijn. Ik twijfel aan dat laatste en gaf Franken dus een goede kans, al was ik het met mijn medeburgers eens dat hij levenslang had horen te krijgen en dat de motivering van het vonnis in eerste instantie niet erg deugde.
————————————————————————————————–
[1] Van het kantoor Pels Rijcken Drooglever Fortuijn
————————————————————————————————–
Dit stuk verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp