Haatzaaien en beledigen zijn misdrijven waar je als officier als regel weinig mee kunt. Ze zijn in de wet gekomen als reactie op de jodenvervolgingen voor en tijdens de tweede wereldoorlog. Als er één ding is dat een fatsoenlijk mens hoort dwars te zitten, dan is het dat de behandeling van Marokkanen in Nederland nu vergeleken kan worden met de jodenvervolgingen in de vorige eeuw.

Een officier die vrijwillig een politicus gaat vervolgen omdat hij de uitzonderlijk hoge criminaliteit binnen de Marokkaanse bevolkingsgroep aan de kaak stelt, daar zit een flinke steek aan los. Het is Wilders’ plicht als volksvertegenwoordiger om criminaliteit en andere misstanden aan de kaak te stellen, ongeacht de bevolkingsgroep waarin die plaats vinden. Hij heeft het recht om dat te doen zolang hij niet gaat schelden of op een andere manier in zijn handelen of woordgebruik perken te buiten gaat. Dat was met zijn vraag meer of minder Marokkanen alleen voor vooringenomen progressisten het geval en daarmee had daarom de kous af horen te zijn.

Groepsbelediging, discriminatie en haatzaaien kunnen ten laste worden gelegd als dader en slachtoffer beiden hebben moeten begrijpen dat de gebruikte woorden of handelingen achterwege zouden zijn gebleven als niet het kwetsen van de slachtoffers of het aanzetten tot haat en geweld het uitsluitende doel was geweest van het opreden. Over de vraag of er wel sprake is van belediging of opruiing moet geen twijfel mogelijk zijn. Is dat wel het geval dan zoekt een normale officier het liever in werkelijk gepleegde geweldsdaden, waar er sowieso al meer van worden gepleegd dan hij vervolgen kan.

Zo verstandig was de officier in het eerste Wildersproces. Hij wilde geen vervolging maar werd er toe gedwongen door de strafkamer van het Amsterdamse gerechtshof. De voorzitter van die kamer is intussen met de stille trom vertrokken en terecht.

Bij de spaarzame tv beelden van de regiezitting in het tweede proces Wilders zagen we een heel ander soort officier. Je zou je kunnen voorstellen dat de vroeger PvdA leider Wouter Bos niet blij geweest is met het optreden van deze naamgenoot, die je overigens gelukkig wel aan kon kijken. Wilders en diens raadsman waren alleen maar op de rug te zien. Veel geholpen heeft dat laatste niet. Het optreden van Wilders was toch het enige fraaie en onderhoudende gedeelte van deze regiezitting, ook al kon je dat alleen van de achterkant bekijken.

De drie leden van de rechtbank zaten er wat lijdzaam bij en lieten het fraaie pleidooi van Wilders over zich heen komen zonder een spier te vertrekken. Dat moet vooral moeilijk geweest zijn voor het vrouwelijke lid van het college die misschien dan geen lid was van D66, maar die zich wel in het openbaar heeft uitgelaten over het eerste proces, waarin naar haar mening ten onrechte gewraakt was. Wilders vroeg deze rechter beleefd zich vrijwillig terug te trekken en dat leek mij een verstandige raad.

Voor het overige vond ik het begrijpelijk dat de NPO er zo weinig van heeft laten zien. Ze zijn daar bij de omroep massaal voor het vervolgen van Wilders en deze uitzending maakte in geen enkel opzicht duidelijk waarom.

Er zijn miljoenen mensen in dit land die zich afvragen of misbruik van strafrecht niet op zich zelf een vorm van discriminatie en aanzetten tot haat is en of degenen die daar verantwoordelijk voor zijn niet zelf vervolgd horen te worden. Voor zover het hier om leden van de rechterlijke macht en het openbaar ministerie gaat is het antwoord nee. De onafhankelijkheid en onkwetsbaarheid van de rechter is de kern van onze rechtsstaat en ook als ze fouten maken horen deze magistraten niet te worden vervolgd.

Het ligt misschien anders voor mensen die valse aangiften hebben gedaan of uitgelokt. Ik denk dan aan degenen die verantwoordelijk zijn geweest voor het klaar leggen van voorgedrukte aangifteformulieren bij politiebureaus, waarvan er duizenden zijn ingediend en niet tientallen zoals de officier zei in diens openingspleidooi.

—————————————————————————

Eerder verschenen op het Blog van Toon Kasdorp