De jacht op het grote geld is een droom van velen. En zoals alle dromen bedrog zijn, is ook de gedachte dat geld gelukkig maakt overrated. Maar het helpt natuurlijk wel. Een relativerende verhalenbundel voor in de koffer deze zomer.

De verhalenbundel Het grote geld – verhalen uit de zakenwereld  telt zeven verhalen. Het zijn verhalen die draaien om mensen die in de zakenwereld (nog) net de top van grote bedrijven niet hebben gehaald – in ieder geval niet bij de grootste bedrijven. En hoewel elk verhaal volledig op zichzelf staat kun je na lezing van de hele bundel weinig anders concluderen dan dat veel van de mensen de je mogelijk ooit benijdde, het zichzelf veel minder makkelijk maken dan je zelf… Enfin, was dat niet het probleem van dromen? De onuitgesproken naijver ten aanzien van mensen die het beter lijken te hebben dan jijzelf? Zoals de uitgever zelf in de aanbevelingsbrief meldt:

Het grote geld beschrijft het jachtige leven van de karakters die de Amsterdamse Zuidas bevolken. Met een scherpe pen en een gezonde dosis zwarte humor doet Mathijs Cluyfhooft (pseudoniem) verslag van de wereld om hem heen. Achter dit pseudoniem gaat een manager schuil die – zoals hij ruiterlijk  toegeeft – zelf ook elke week meer dan zestig uur meerent in de ratrace. Maakt een vette bonus, de nieuwste BMW of een trophy wife echt gelukkig? Misschien niet. Maar dat is, zo blijkt, een goed  bewaard geheim. Cluyfhooft weet zijn eigen wereld – die van backstabbing en krijtstrepen – genadeloos te schetsen.

Het grote geld relativeert. Met geen van de mensen die de hoofdrollen vervullen in deze verhalen zul je zonder denken van plaats willen ruilen. Want al het gaat nauwelijks over de zaken en de triomfen die ongetwijfeld achter deze mensen eveneens schuil gaan, de deceptie waar het allemaal op uitdraait domineert de verhalen.En als het niet het zakenleven zelf is dat schuurt, dan toch wel de periferie er van.

Dat laatste trof me in het verhaal Gerontocratisch Roeien sterk: de bizarre gezagsverhoudingen in clubs die terecht worden geassocieerd met dezelfde sfeer als de zakenwereld. Het geheel maakt het uitstekende lectuur voor op het strand van uw jaarlijkse twee weken in een vakantieoord waar je nooit heen zou gaan als je je vrijer voelde. Want dat is iets waar te weinig mensen over piekeren als ze in de ratrace stappen die leidt naar glimmende auto’s en blonde bimbo’s (of stoere toyboys?). Waartoe, waarheen?

De toon van het boek vond ik goed getroffen, en: herkenbaar. Aan een dosis leedvermaak ontkom je niet als de verhalen zich ontrollen. Evenmin aan de vraag: hoe zouden veel mensen in het zakenleven hier nu naar kijken als ze de tijd namen zichzelf echt in ogenschouw te nemen? Gebral en leegheid komen elkaar hier onontkoombaar tegen. Niet bij de topmensen die nog wat extra puf hebben om in andere zaken hun niveau van incompetentie te bereiken (zie voor uitleg hierover het Peter Principle!). Het zijn de mensen die net onder de top zitten – en zullen blijven hangen – die de meest treurige types blijken.

Het grote geld – verhalen uit de zakenwereld – Mathijs Cluyfhooft