Waar je op wachten kon is tijdens GRNL2018 inderdaad gebeurd: Turkse kandidaten bij D66 stegen in Dordrecht plotseling tot grote hoogten. Iedereen roept nu ach en wee, maar hoe voorspelbaar was di?

Qua voorspelbaarheid zou ik zeggen: ongeveer 100%. Zet je twee Turken op je kieslijst, worden ze gekozen. Nou ja!

Dat Turken uit tribale trouw op Turken stemmen is minder ongeïntegreerd dan je kunnen denken zou: na de partij van je keus is dat een logische benadering die veel Nederlanders ook kiezen. Sterker nog, er zijn genoeg autochtone mensen die eerder stemmen op iemand die ze kennen dan op een partij vanwege het programma. En dat je als Turkmens dus eerder op een ander Turkmens stemt is daarom niet vreemd – dat de integratie veel trager verloopt dan iemand ooit heeft voorspeld (wensdenkers, vooral) is een feit waar we niet voor moeten weglopen. Uitslagen als in Dordrecht zijn een logisch gevolg, en wat de reactie vooral toont is verbazing over hoeveel ‘Turken’ er in Nederland wonen. Ook dat had niet mogen verbazen.

Maar nu krijgt het Dordtse D66 dus twee Turkse leden in een fractie van 4, meldt het AD:

D66 is overdonderd, nu onverwacht zeer laaggeplaatste kandidaten met een Turkse achtergrond een plek in de gemeenteraad veroverden met voorkeurstemmen. De nummer 2 en 3 verliezen hun stoel aan de nummer 9 en 30, Osman Bosuguy en Ahmet Polat.

Mèt de bekende hypocrisie van mensen die vereerd zeggen hun zware taak zo goed mogelijk te zullen vervullen:

Ook Ahmet Polat, de nummer 30, floepte vanuit het niets Eelco de Vos (op 2) en Paul Tiebosch (op 3) voorbij. Met een inhaalmanoeuvre die niemand had voorzien. „Ik ben overdonderd. Iedereen is overdonderd,’’ zegt Polat, die geen afstand doet van de stoel. „De mensen hebben mij het vertrouwen gegeven: ‘Jij moet dit gaan doen’.’’

Over hypocrisie gesproken: bij het Dordtse D66 dat altijd zo voor democratie was, praat men nu plotsklaps over het belang van de lijstvolgorde:

Paul Tiebosch is diep teleurgesteld door het abrupte einde aan zijn politieke loopbaan. „Ahmet heeft er met mij ook niet over gesproken dat hij campagne voerde voor zichzelf. Hij stond op een niet-verkiesbare plek.’’

Kiesvee in plaats van stemvee, dus.

Eelco de Vos noemt het ‘een bizarre wending’. „Bosuguy had ik verwacht. Hij heeft knetterveel campagne gevoerd in de Dordtse Turkse gemeenschap. Maar Ahmet had ik niet verwacht. Hij had geen politieke ambities, zei hij.’’

Dat de Dordtse Turken dus vooral als stemmentrekkers waren aangenomen, en niet op de lijst stonden om ook echt gekozen te worden? Als je mensen niet gekozen wilt hebben moet je ze niet op een kieslijst zetten. Het is een omslag in het denken die breder zou moeten plaatsvinden. De aderlating van de Dordtse PvdA en SP laat ook zien waar een deel van het electorale gat viel afgelopen jaren. Dus had D66 kunnen weten wat gebeuren ging – daar gokte men ook op, moet je concluderen.

Een korte analyse van de Dordtse uitslag toont dat de Dordtse Turken vermoedelijk de doorslag gaven voor een extra zetel. Dus is er weinig gebeurd om over te weeklagen. Voor dat weeklagen ontstaat pas reden als komende jaren een of beide heren zich afsplitsen en verder gaan als DENK-fractie. Maar dit schept uiteindelijk meer duidelijkheid dan wat dan ook. Geen betere leerschool dan de praktijk, zeker voor mensen met te weinig fantasie om te ervaren wat verstandiger mensen reeds lang aan hebben zien komen. Ik voorspel dat DENK over vier jaar met ongeveer twee a drie zetels in de Dordtse gemeenteraad komen zal. NET ZOVEEL ALS NU DUS. Maar,  misschien met andere gezichten.

---

Meer voorbeschouwingen en analyses over GRNL2018 vindt u hier.