Je staat verstomd van de hoeveelheid haatclubjes (voortkomend uit de oude PvdA) die meedoen aan de komende Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart, de zogeheten GRNL2018.

Nu zijn gemeenteraadsverkiezingen van oudsher al het domein van de Hadjememaars en de Jos Palmens. Het meest verbazingwekkende blijft echter de aandacht die er vanuit de Nederlandse media voor wordt geëtaleerd. Zoals Geerten Waling vanmorgen al vaststelde op Elsevier:

De afloop zonder zetels, ondanks de krankzinnige hoeveelheid publiciteit die Artikel 1 mocht genieten, was een goede aanleiding geweest om met opgeheven hoofd het politieke toneel te verlaten.

En dat is niet alles. Sylvana Simons heeft werkelijk een onvoorstelbare verzameling klassieke haters achter zich verenigd. Mensen die bij de klassieke politieke partijen dan uiteindelijk buiten beeld zijn geraakt, omdat ook daar is doorgedrongen dat er eens een einde moest komen aan buigen voor mensen die weinig stemmen in brachten, maar veel ellende veroorzaakten, maar partijen verder naar de flanken trokken dan wenselijk was. En dat vaak voor een veel langere periode dan men ‘plezier’ van hen had.

Eerder vorige week al werd bekend dat in Rotterdam Ubuntu Connected Front meedoet. Een etnische GroenLinkse splinter waarvan je al evenmin veel zou moeten hebben als weldenkend mens.

En dan hebben we in Den Haag en Rotterdam nog de traditionele islamitische splinters op etnische basis (Turken en Marokkanen gescheiden gegroepeerd) NIDA en PvdE. In Rotterdam krijgen die concurrentie van DENK, wat de intelligentsia van NIDA er toe heeft verleid ook in Den Haag een poging te wagen, tot groot ongenoegen van de Haagse PvdE.

Waar dat allemaal toe leiden gaat? Tot niks en nergens. In Den Haag verdween bij vorige verkiezingen al de partij Islamdemocraten. Sylvana Simons zal de komende jaren weer geregeld bij pauw te bewonderen zijn, tot het moment dat het mensen gaat opvallen dat ze daar vaker zit dan in de gemeenteraad. Iets voor elkaar krijgen? Voorspellen is altijd lastig, maar veel kans geef ik ze niet. Dat je als kleine oppositiepartij de benen uit je lijf moet lopen om iets te bereiken heeft het Amsterdamse CDA de afgelopen jaren overtuigend bewezen, maar als ik zo de kwaliteiten van de verschillende deelnemers eens bekijk is er weinig reden voor enig etnisch optimisme te verwachten dat ze iets bereiken zullen. De kandidaten lijken zich vooral druk te maken om hun toekomstige bezoldiging, en dat deelnemen belangrijker is dan iets winnen.

Wie weet? Het aantal stemmers op Sylvana Simons suggereert dat ze alle kas heeft een paar zetels in Amsterdam in de wacht te slepen, waarvoor vooral GL en PvdA de prijs zullen betalen. Ubuntu (alhoewel mogelijk een toekomstige wegbereider voor BIJ1)en de islamitische splinters in Zuid-Holland zullen evenmin veel klaarspelen, al zal DENK in Rotterdam waarschijnlijk de gemeenteraad wel binnenkomen, zeer waarschijnlijk ten koste van PvdA en NIDA.

Zo levert het nog steeds verdere uiteenvallen van de PvdA weer nieuwe stof tot nadenken, en blijkt maar weer eens welk een haters binnen die partij dachten serieus te worden genomen. Hoe verder die partij uiteenvalt, des te duidelijker ga je zien hoe zij de Nederlandse politiek in een wurggreep heeft gehouden de afgelopen veertig jaar.