De Corona-crisis heeft Griekenland economisch hard geraakt, maar je hoeft geen economisch wonderkind te zijn om te beseffen dat het al weer een tijdje goed mis was.

Daar komt straks weer nieuwe druk op de euro van, tenzij we extra bijspringen? Ook dit houdt niet vanzelf op. Maar het ‘Corona-fonds’ kan niet exclusief aan Griekenland worden besteed, want Italië, Spanje, Frankrijk en diverse andere EU-landen hebben het ook moeilijk. En ook zij willen een hap uit onze wel gevulde ruif. Want sinds premier Rutte deze zomer de deur heeft laten openen om on te laten plukken zal men dat doen ook.

Het Griekse probleem
Dat Griekse probleem ontstaat overigens ondanks de voortdurende kwijtscheldingen van ESM-leningen door de EU. Wat u een aardig idee geeft van de houdbaarheid van wat men ooit beloofde. En het wordt erger. Het Griekse begrotingstekort explodeert terwijl de economie krimpt. En dat in een land dat sinds de Griekse crisis al voortdurend op het randje heeft gebalanceerd:

The Greek economy shrunk by a record 14 percent in the second quarter of 2020 while at the same time government efforts to ‘’cure’’ the economy have set the country on the road to cross the 200 percent debt-to-GDP ratio as the IMF forecasts. In the meantime, government budget deficits have reached new heights (around 7 percent).

En met een toeristenseizoen (20% van het Griekse BNP[1] komt van zomers toerisme) dat geen verlichting bracht is de economische situatie van het land weer precair aan het worden;

En die krimp van 14% kwam onder andere ten laste van de weinig hoopgevende cijfers van eerdere jaren:

Griekenland heeft dus meer geld nodig? Zeker! Mits zelf verdiend.

De injecties van de ECB hebben de zaken niet verbeterd. Integendeel eigenlijk. De Griekse regering kreeg meer ruimte dan zij de laatste tien jaar gewend was, en dat ging acuut mis:

The injections of liquidity via the ECB have effectively zombified a considerable number of companies in the EU, with corporate debts reaching new highs. In the case of Greece, the government has exploited its new, EU-sanctioned fiscal leeway, which has allowed it to perpetuate structural problems in its economy along with large deficits. During the tourist season, the costs were so high that a considerable segment of the tourist industry decided to not even work this summer since they would lose less money this way.

De Griekse regering pakte niet de socialistische arbeidswetten aan, maar versterkte die juist nog, en ging met geld strooien. Op de korte termijn viel dat niet heel erg op:

Making hiring more expensive and riskier is a recipe for disaster, especially in a fragile economy that lacks savings and investments like Greece. While the spending didn’t manage to stimulate the economy, we can’t say that it had an immediate negative effect short term at least, since it was mostly financed by the European Union.

De EU is deel van het probleem
Deels werd dit bewerkstelligd door net als elders binnen de EU de Griekse banken te verplichten tot leningen die normaal nooit zouden zijn verstrekt. De afgelopen tien jaar was de bedoeling dat de Griekse schuldenberg ‘houdbaar’ gemaakt zou worden – vandaar ook die voortdurende kwijtschelding van schulden. Want het door de EU gesanctioneerde recept werkt niet:

it seems that Greeks will soon be undertaking the same failed strategy that they tried for a decade and was promoted by European officials in Brussels—high tax rates to increase government revenues but very minimal cuts in public expenditures.

Hogere belastingen en geen krimp in de uitgaven leidt tot hetzelfde soort ellende dat ook elders waarneembaar is: kapitaalvlucht en een vergroting van de renteverplichtingen van de staat. Tijdelijke belastingverlagingen bieden daarvoor geen soelaas, hoogstens maskeren zij de problemen voor korte tijd. Ook buitenlandse investeringen worden onvoldoende aangemoedigd, en dat is in de cijfers zichtbaar:

Griekenland legt het op dit vlak zelfs af tegen de rest van de regio, zelfs tegen het notoir hopeloze Albanië:

Wat doet de Griekse regering thans? In essentie weinig anders dan vertrouwen op geld uit Brussel. Onder andere òns geld, dus. Wat zij zou moeten doen?

People need to understand that when you have an economy with weak productivity that’s highly indebted, shutting down the economy two times in one year has repercussions that will be here to stay for years depending on the recovery policies. The economy needs major structural reforms.

Economische zelfstandigheid kost moeite – hè, bah!
Maar dergelijke veranderingen kosten in eerste aanleg altijd meer pijn dan gemakzuchtige regenten bereid zijn te verduren. Want hoe reëel is onderstaand concept?

Greece needs to take advantage of its potential. A business-friendly environment with a liberalized market is the way to go. It can minimize the negative effects of the corona crisis and solidify a slow but strong recovery that will make the country more productive and give it prospects of getting out economic trouble and becoming an economic powerhouse in the region.

Het gaat in tegen alles wat de Grieken gewend zijn, en zal dus politiek onhaalbaar blijken zo lang Brussel over de brug blijft komen. Met steeds meer Eurobonds, waarvoor onder andere Nederland garant staat.

Binnen niet al te lange tijd kunnen we de Grieken derhalve weer zien bedelen in Brussel. Na het opsouperen van hun deel van de 30 miljard die premier Rutte zo dom was hen deze zomer te schenken, dat wel. Wie gratis geld krijgt gaat vrijwel nooit zelf aan het werk – het is een wijsheid van eeuwen oud, maar het gaat in tegen de instincten van linkse mensen die alles willen delen onder het mom van solidariteit. En u weet; solidariteit van politici is een ander woord voor politieke lafheid en het kiezen van de weg van de minste weerstand in samenspraak met hun geloofsgenoten.

---

1. BNP – Bruto Nationaal Product – wordt elders GDP genoemd (Gross Domestic  Product)

---

Meer over de ‘Corona fondsen’, de er mee verbonden Eurobonds en een stukje van de voorgeschiedenis vindt u hier. Meer over Griekenland vindt u hier.