De EU heeft met Afghanistan een deal gesloten over de terugkeer van economische vluchtelingen die de EU de afgelopen twee jaar binnenkwamen. Prijskaartje: €1,3 milard. Per jaar.

Bij de geldende verdeling betekent die 1,3 miljard overigens dat Nederland voortaan ruim €75 miljoen bijdraagt aan het terughelpen van Afghanen naar hun eigen land. Want economische vluchtelingen moeten vanaf heden dus terug.

Het meest opvallend probleem zal zijn hoe men dat gaat verkopen aan de linkse ‘welkom-zeloten’. Vanuit het perspectief van de Jesse Klavers in dit land moet elkeen die zich als vluchteling aan de grens meldt worden vertroeteld – en dan ‘liefst twee keer zo goed’ als de rechtse partijen voorstellen. Dat krijg je met mensen die als principe hanteren dat ze zelf minstens tweemaal zo goed zijn als hun politieke tegenstanders. Hoogstens maak je een talkshowhost die serieus naar je luistert belachelijk (Pauw, gisteravond), maar voor de politieke werkelijkheid kun je mensen als Klaver niet genoeg in beeld hebben. Elke boer die een beetje rekenen kan beseft wat een waanzin zo’n jongen opdist.

Wat de EU nu voorstelt is natuurlijk weer van de blinde kippen los, maar het sluit een discussie kort die anders ongetwijfeld toch los zal barsten. En dat er een discussie over komen zal is toch al onvermijdelijk, want: wie krijgen het stempel economische vluchteling? Dat is namelijk tegelijk een erkenning van het onvermogen en soms zelfs kwade wil bij hulporganisaties, zodat deze zich zullen verzetten tegen elke terugzending op deze basis. Rekent u maar vast weer op een golf van rechtszaken voor mensen die zich hier intussen zouden hebben geworteld. Want die mogen niet terug natuurlijk, en een rechtszaak verliezen wordt op toekomstige CV’s ook vermeld als een vorm van ‘wortelen’.

Let wel, die €1,3 miljard is natuurlijk volstrekte waanzin, maar als we Ghadaffi indertijd die €2 miljard jaarlijks die hij vroeg om Afrika weg te houden van de Middellandse Zee hadden uitgekeerd, waren we een stuk goedkoper en veiliger af geweest dan nu. Dat het chantage is, betekent niet dat het niet voordelig kan zijn er op in te gaan. Alleen zoals Erdogan het doet, dat moeten we niet hebben. Dat onderscheid schijnt men in Brussel niet te begrijpen, wat weer een prachtig bewijs is van hun incompetentie op het vlak van buitenlandse politiek.

En die kletskoek over Afghaanse banenprojecten? Kom kom, laten we serieus blijven. Er heerst daar oorlog, en de lokale ‘democraten’ hebben een schreeuwend geldtekort. Het komt dus goed uit dat de EU nooit nauwkeurig controleert of geld dat zij geeft goed terechtkomt, want dat dat niet gebeuren gaat staat hier reeds bij voorbaat vast.

De enige zorgen die dit idee me dus baart, is hoeveel van die tienduizenden Afghanen die in West-Europa verblijven we hiermee terug krijgen naar hun land. Als dat maar een fractie is, is het weggegooid geld, maar dat is het huisvesten van asielmigranten ook. Als het een succes is, wordt het de hoogste tijd de hier al gevestigde Afghanen met voorlopig zachte drang te helpen terug te keren aar hun bakermat. Je weet nooit of het lukt, maar het proberen waard is het zeker.