Global Mercy, het nagelnieuwe vlaggenschip van de Drijvende Dokters, kan bezichtigd worden in Rotterdam. Maar het lijkt erop dat ongevaccineerde bezoekers toch iets minder welkom zijn.

Wie de media het afgelopen jaar heeft gevolgd, vooral de meer sociale, moet wel hebben meegekregen dat de ongevaccineerde medemens liever niet de deur uitgaat zonder zekerheid dat hij of zij op z’n bestemming wordt toegelaten. Zonder QR-code de horeca in was zeker mogelijk, maar met de Bruls Eskaders die op de loer lagen, hingen niet alle uitbaters dat aan de grote klok.

Gewoon proberen, via-via kennis opdoen dat je d’r daar en daar wel inkomt, schipperen, nepcodes gebruiken of het mobieltje van een maat laten zien en voor lief nemen dat je een keer buiten moest blijven staan. En anders maar thuisblijven. In de privésfeer er wat maken. Zeker als je van de gezagsgetrouwe soort bent. En, relatief vaker dan de gemiddelde Nederlander, welbewust ongevaccineerd… Gehoorzaam aan de overheid, maar intussen ventilerend dat je het zeer met Hugo of Ernst oneens bent. Echter, niet sjoemelen, laat staan frauderen.

Aan de Rotterdamse Parkkade, op een steenworp afstand van de Euromast, ligt nu het grootste ziekenhuisschip ter wereld: Global Mercy. Het is eigendom van de Amerikaanse christelijke charity Mercy Ship, in Nederland vertegenwoordigd door de gelijknamige stichting onder voorzitterschap van ondernemer Jan van den Bosch (oud-EO-presentator en ook bekend van de TV-uitzendingen van Hour of Power zondagochtend op een van de commerciële kanalen van RTL of SBS).

De Global Mercy is het eerste schip dat Mercy Ships zelf voor dit doel, het uitvoeren van relatief eenvoudige operaties en het bevorderen van gezondheidszorg in de Derde Wereld, van scratch heeft laten bouwen. Het gevaarte is ook groter dan zijn voorgangers en zusterschepen. Eerder lag de Global Mercy in Antwerpen en eind februari meerde het schip aan in Rotterdam om bezoekers, gulle gevers en zoveel mogelijk nieuwe sponsors de gelegenheid te geven het schip van binnen te bekijken.

Schrijver dezes bekeek tientallen jaren geleden een schip van deze organisatie en sindsdien is er heel wat veranderd. Dat geldt ook voor de professionaliteit en inhoud van de rondleidingen. Het is allemaal gelikt, zonder irritant over de PR-top te worden. Men boekt een tijdslot (de kans dat dit nu nog kan, is niet groot want de belangstelling is erg groot) waarvan het begin en eind in exacte minuten wordt uitgedrukt. De bezoeker wordt gevraagd twintig minuten van te voren aanwezig te zijn en de tour van zo’n 40 minuten begint preciezer op tijd dan een willekeurige trein van NS vertrekt.

Opmerkelijk was de COVID-19-gerelateerde informatie vooraf. Onder het motto ik ga vanuit mijn woonplaats op reis naar de Global Mercy en ik neem mee betrof dat concreet: een ticket (= bevestigingsmailtje), paspoort of ID-kaart (hetzelfde document dat de aangemelde bezoeker heeft gebruikt voor zijn of haar registratie), een COVID-19-vaccinatiebewijs (QR-code of certificaat) én COVID-19-testbewijs (QR-code, certificaat of foto).

Wie dat setje geheel of gedeeltelijk niet heeft, en wat verder weg woont, zou zich achter de oren krabben. Bedenk: de traditionele achterban van deze liefdadigheidsinstelling (in feite een zendingsorganisatie) is relatief gezagsgetrouw en rechtlijnig denkend én bovengemiddeld ongeprikt.

Het overigens volstrekt heidense Veren of Lood heeft de proef op de som genomen en ging — na online boeking van zo’n tijdslot — aan boord. Uw verslaggever ging per OV naar de Parkkade (dat was nog een stukje lopen vanaf de tram bij Neerlands evenknie van het Wuhanlab, Erasmus MC). Hij nam mee: de bevestigingsemail (opgeslagen in een Android-toestel), fysiek paspoort, herstelbewijs van in februari doorgemaakte coromikron (QR-code beschikbaar onder Internationaal), en dat was het dan.

Aan de poort bleek het paspoort onmisbaar, evenals de QR-code. Mondkapjes met het logo van de organisatie werden uitgedeeld en dragen ervan was ‘verplicht’. Op de vraag om een testbewijs (hadden we niet) werd een zelftest-kit verstrekt die we achter een scherm moesten uitvoeren. Dat nam een minuut of tien. Natuurlijk testten we NEG, en binnen waren we. Tijd voor een gratis consumptie naar keuze restte nog.

Aan boord van een aangemeerd zeeschip gelden andere Corona-regels dan aan wal. Wat en hoe Corona ook is (een min of meer zware griep?), dat is niet onbegrijpelijk. Uitbraken van virusinfecties op een zeeschip hebben een grotere impact dan aan land. De kans op een uitbraak is zeker vijfmaal zo groot. De Global Mercy zet over een aantal dagen koers naar West-Afrika en doet dat liever niet als één grote ziekenboeg. Een 1G-regime is niet zo gek. Zelf ‘bedacht’ of officieel gesanctioneerd onder het zeerecht.

Iets anders is het, bewust of onbewust (?), ontmoedigen van tourbezoek door ongevaccineerden. Deze mensen kunnen aan boord met een recent herstelbewijs of recente afgenomen (zelf)test, of beide. Wie de instructies vooraf letterlijk neemt, kreeg echter niet die indruk. De (Nederlandse en/of internationale) organisatie achter de arken van genade is aan het ‘vergriepen’ van Corona blijkbaar nog niet toe.

Of hier sprake is van Corona-hysterie kunnen we in het midden laten. Ons dunkt, christelijke ‘wappies’ vinden hier wat van… De tijd van uitsluiting en van grondrechten die onder druk staan, lijkt nog niet voorbij. En al wordt de soep in de praktijk niet zo heet gegeten als-ie wordt opgediend, hier wringt iets.