U kent die plaatjes wel, van een ijsbeer die eenzaam en alleen af wacht tot zijn schots volledig gesmolten is, en hem de verdrinkingsdood rest?

Dat is overigens echte onzin, want ijsberen kunnen geweldig zwemmen. En zo groot is de Poolzee nu ook weer niet dat is gegarandeerd dat hij (of zij) verdrinken zal.

Maar het zijn erg dwingende plaatjes, dat wel. Ook, het zijn plaatjes die horen bij Global Warming. Hoe zou het er uit zien als het over Global Cooling ging? Die is wat moeilijker, maar dat ijsberen alle kans zouden lopen te verhongeren is een uitgemaakte zaak. Zoals deze beer, die 1500 kilometer liep naar de Russische stad Norilsk, waar in geen 40 jaar een ijsbeer was gezien.

De beer was moe, hongerig en keek niet goed uit zijn ogen volgens de lokalo’s.

Maar aan gezien het geen beesten zijn om even een biscuitje mee te gaan eten werd enige voorzichtigheid betracht:

“She is still moving around a factory, under observation by police and the emergency services, who are ensuring his safety and those of residents,”

Maar Russen zijn menselijker dan we ze wel eens krediet voor geven:

A team of specialists are set to arrive Wednesday to inspect the animal and decide its fate. Based on the assessment, “we will decide either to transport it to a place within its natural habitat or a zoo in Krasnoyarsk,” Korobkin was quoted as saying.

Dat lijkt me gezellig! Ik ben benieuwd of deze beer bananen lust.