Als je ouder wordt ga je ze weer opzoeken, je leeftijdgenoten. Dat viel me niet mee, moet ik eerlijk zeggen.

Ook ik ben over de vijftig, en dan val je binnen de doelgroep van Omroep Max. Ik heb er echt járen over geaarzeld, maar ik zapte er net langs en ik dacht: kom, laat ik eens gek doen, en gewoon weer ouderwets luisteren naar wat Ferry Mingelen te vertellen heeft over politiek en de aanstaande verkiezingen.

Verhelderend was het wel. Ik had me niet gerealiseerd dat Ferry Mingelen al weer zó oud was, en concludeerde voor mezelf dat dit de eerste TV-show was de afgelopen tien jaar waarvan ik zeker was dat de deelnemers niet vooraf netjes werden geschminkt bijgewerkt alvorens in beeld te mogen. Toch een heel verschil.

Dat men bij Max bijzonder geïnteresseerd is in de AOW-leeftijd en de strijd die Henk Krol daarvoor voert snap ik. Dat het €12 miljard kost om een dergelijk programmapunt te verwezenlijken al een stuk minder. Die mensen zitten voor het overgrote deel nu in de bijstand, en in het uiterste geval moet er een beroep op bijstandtrekkers worden gedaan om de plek van de nieuwe pensionado’s in te nemen. Per saldo zal het daarom weinig uitmaken. Maar goed, het CBS zegt het, en Mingelen leek dat te willen geloven.

Daarna mompelde Miingelen nog wat over de PvdA, en dat Samsom het ooit toch nog voor elkaar kreeg om via een forse eindsprint van belang te blijven. Dat was weer typisch MAX, de nostalgie over oude dingen die voorbij zijn droop van het scherm. Wat de presentatie van dit MAX-programma betreft zou het bij nostalgie blijven, want de ouderenomroep deelde niet in de nostalgie van Mingelen. Omdat de Ouderenpartij een directe concurrent is van de PvdA, waarover Mingelen een soort droge snik etaleerde.

Het kon ze dus niet boeien, en mij ook niet al te erg. Ik zapte door naar een natuurfilmkanaal, waar kond werd gedaan van de wederwaardigheden van Nederlanders die waren verdwaald in Amsterdam. Na een kort moment van gevoelens van verwantschap – was ik niet net virtueel verdwaald bij een programma dat me net zo vreemd is als Amsterdam de gemiddelde Nederlander? – draaide ik de TV weer uit. AT5 kijken doe je pas na je dood wat mij betreft.

Tijd voor een biertje. *plop*