Valt het onder de vrijheid van meningsuiting om op te roepen tot een boycot van een land dat een ander volk onderdrukt?

Amnesty International vindt dat het overheidsinstanties vrij moet staan om ethisch verantwoord te investeren – en dat ze dus de keuze moeten hebben om hun reserves niet aan te wenden in Israël.

Twee zinnen uit een artikel uit de NRC van gisteren, dat handelt over de oproep tot een boycot van Israël en over de maatregelen die tegen zo ’n boycot genomen worden in de diverse westerse landen.

Oproepen tot boycot hebben even weinig te maken met vrijheid van meningsuiting als het aanzetten tot haat of het discrimineren van bevolkingsgroepen. En als Amnesty International, of leden van die organisatie menen dat het boycotten van Israël een vorm van ethisch investeren is, dan is er niet alleen iets mis met hun Nederlands maar ook met hun ethiek.

Wie zich een beetje verdiept heeft in de geschiedenis van Israël en van de Arabische landen die weet dat het de Arabieren zijn die in een reeks van oorlogen geprobeerd hebben het ontstaan en het voortbestaan van Israël te verhinderen. Het is duidelijk dat ook nu weer het geweld van Palestijnse kant komt. Als er in Israël al eens iemand zijn boekje te buiten gaat dan volgt er een procedure, terwijl van een strafrechtelijke vervolging van de wandaden van terroristen tegen Israëliërs in Arabische landen nooit sprake is geweest.

De Gaza oorlog is een voorbeeld van een gematigde respons op een jarenlange terroristische campagne vanuit Gaza tegen vreedzame burgers in Israël. Waarom men in kringen van The Rights Forum en wijlen het Palestina Comité het terrorisme steunt en Israël veroordeelt is alleen begrijpelijk voor wie daarnaast ook de historie van het antisemitisme in Nederland kent. Het is geen toeval dat het mensen als Van Agt en Van den Broek zijn die de kant van de Palestijnen kiezen en het terrorisme daar beschrijven als een gerechtvaardigde vorm van verzet.

De bezetting van de West Bank is geen gevolg geweest van Israëlisch agressie maar van een reeks van oorlogen, die door de Arabieren tegen Israël zijn gevoerd. Israël heeft een tijdlang behalve de West Bank ook Gaza bezet. Men heeft zich daar uit terug getrokken als een gebaar om de vrede met de Arabieren te bevorderen. Voor dit gebaar is geen contraprestatie gevraagd en de achterlating van een reeks landbouwnederzettingen had Gaza kunnen helpen bij de opbouw van een eigen economie. In plaats daarvan zijn de landbouwvelden omgebouwd tot lanceerplaatsen voor raketten en is Gaza voor zijn levensonderhoud afhankelijk van import uit Egypte en geldelijke steun van de olielanden.

Als er in november in de VS een Republikeinse president wordt gekozen is het te hopen dat men daar besluit dat intussen genoeg genoeg is geweest. Het lijkt duidelijk dat we het conflict tussen Israël en de Palestijnen alleen maar kunnen oplossen door alle Palestijnen te laten emigreren naar een plaats ver uit de buurt van Israël. Het terrorisme duurt nu bijna honderd jaar en er is geen reden om aan te nemen dat het ooit zal stoppen als men de Arabieren in Palestina laat.

——————————————————————————–

Vandaag ook verschenen op het Blog van Too Kasdorp.