Gisteravond was het NOS-journaal plotseling verdacht enthousiast over de eensgezindheid die de Syrische oppositie onder de onbaatzuchtige leiding van Saudi-Arabië had weten te bewerkstelligen. Wie weet hoe de vork aan de Syrische steel zit, beseft echter hoe wanhopig die oppositie zijn moet om tot dat punt te geraken.

De Syrische oppositie is een spreekwoordelijke slangenkuil waarin men elkaar het licht in de ogen niet gunt. Dat is geen geheim, zodat het des te meer verwondering wekt dat het NOS-journaal kritiekloos verslag doet van deze conferentie in Riyad, waar de nieuwe eenheid beklonken werd. En het verslag opgelucht besluit met de mededeling dat de gematigde oppositie het er nog steeds over eens is dat Assad na deze burgeroorlog nooit meer een rol van betekenis mag spelen in Syrië. Er is nu een raad van 25 elkaar naijverig beloerende intriganten die het nieuwe Syrië moet gaan vertegenwoordigen, alles onder het goede herderschap van de Saudische koning Salman. In januari gaat deze raad praten met vertegenwoordigers van het zittende Syrische regime.

Het omgekeerde van wat de NOS berichtte over Assad lijkt waarschijnlijker. De conferentie in Riyad duurde maar liefst twee dagen alvorens iedereen zijn kruisje zette. Ook opmerkelijk was wat dat betreft hoe de NOS omging met het gegeven dat er een aan IS gelieerde groep mede aanschoof. De NOS lijkt zich nergens meer voor te schamen als het gaat om het slaafs navolgen van door het Witte Huis gedicteerde verslaggeving. De haat voor Assad zit er bij de USA zo diep in, en er is zoveel in geïnvesteerd, dat men er niet op een nette manier van weet los te komen.

Zoals ik eerder al meldde is het Russische aanbod van een paar weken terug, om Assad na de burgeroorlog te laten terugtreden op voorwaarde dat hij aan eerlijke verkiezingen mee mag doen een uiting van subliem vertrouwen in de kansen op een verkiezingsoverwinning van Assad. Uiteindelijk is de Russische interventie gedaan om de bases aan de Middellandse Zee veilig te stellen, iets wat het verdwijnen van Assad in de waagschaal zou gooien. En laten we er geen misverstand over doen bestaan: de Russen zijn aan het winnen, en liggen zo ongeveer op schema (Putin had eerder gerekend 3 a 4 maanden nodig te zullen hebben).

Dinsdag had ik het in dat verband al uitgebreid over de aanstaande slag om Aleppo, en vandaag heb ik daarop een aanvulling, een schitterende stafkaart van drie dagen geleden die de posities van beide zijden gedetailleerd in beeld brengt (vergrootbaar vie ‘view image’ en opklikken).

De kaart spreekt eigenlijk voor zichzelf. De westwaartse offensieve acties zijn gericht tegen de verzwakte tegenstander die de meeste kracht moet benutten om de corridor naar Aleppo open te houden. Dat geeft het Syrische leger de gelegenheid westwaarts wat belegerde enclaves te ontzetten, en wellicht de Turkse grens te bereiken, waarmee opnieuw een deel van de weg naar Aleppo wordt afgesneden, zij het dan wat verder weg. Het lijkt er nu op dat men via een salamitactiek de westelijke gebieden tot overgave wil trachten te bewegen alvorens Aleppo definitief af te snijden.

————————————————————————————————————-

Volg ook ons Dossier Wereldpolitiek USA en Dossier Syrië