Het treurige aan het niveau van de huidige Tweede Kamer is dat men niet alleen nergens eerst eens rustig over nadenkt wat men bewerkstelligen wil, en waarvan dat ten koste gaat. Nog ernstiger is eigenlijk dat de regering daar om redenen van publiciteit niet direct in de Kamer corrigerend op reageert.

De Kamerleden Marcouch (PvdA) en Sjoerdma (D66) en willen het Recht op Geloofsvrijheid actief gaan ondersteunen. Het zou hilarisch zijn als het niet zo’n treurigheid omvatte. Want juist als de overheid zich actief gaat bemoeien met dat recht, vernietigt zij alle vrijheid van geloof – en die van de Vrijheid van Meningsuiting in dezelfde beweging.

Laten we eerst vaststellen dat de Vrijheid van Geloof weinig anders is dan een speciaal gebied van de Vrijheid van Meningsuiting. De Vrijheid van je eigen gedachten kan niemand je afnemen, zelfs als je verbaal gedwongen zou worden zaken te ondersteunen die je niet meent. Het geloof an sich hoeft dus niet beschermd te worden, want het onderdrukken is een onmogelijkheid. Om over je geloof te vertellen – bijvoorbeeld in de zin van prediking of geloofsverspreiding – hebben we de Vrijheid van Meningsuiting. In een liberale seculiere maatschappij mag je van de overheid niet meer verwachten dan dat zij dit faciliteert, mits men er zelf voor betaalt. Net zoals dat geldt voor Vrijheid van Meningsuiting. Er is dus geen enkele reden om godsidensten speciale bescherming te verlenen, zéker niet als je pretendeert een seculiere partij te zijn zonder religieuze dogma’s of bindingen.

Zodra de overheid een stapje verder gaat, begeef zij zich in een grijs gebied dat te dicht aanligt tegen overheidsbemoeienis. Overheidsbemoeienis met de wijze waarop mensen behoren te denken. Als een godsdienst beschermd moet worden tegen de kritiek in het openbare debat omdat zijzelf daar niet tegen bestand lijkt te zijn, is het hek van de dam. Dit nu is precies wat de inhoud van de motie Marcouch/Sjoerdsma behelst. De islam schijnt zulke zielige gelovigen te hebben dat zij als godsdienst beschermd zou moeten worden.

Een vrij bespottelijk standpunt – geloven zijn geen beschermde diersoorten die we ten koste van alles zouden moeten beschermen. Dat je mensen beschermen wilt is een andere zaak, maar dat Sjoerd Sjoerdsma aan die klaarblijkelijke vorm van verstandsverbijstering lijdt die er van uitgaat dat moslims een ras zouden zijn? God verhoede.

Daarmee hebben we eigenlijk Ahmed Marcouch en de andere voorstemmers in de Kamer in één keer gehad. Als moslimfundamentalist slaat Marcouch het belang van zijn godsdienst hoger aan dan de VvMU. Dat hij hiermee kleur bekent kun je ontkennen – dat hij in dat geval geen competent Kamerlid is niet. Mutatis mutandis geldt dat eveneens alle voorstemmers voor deze motie. Je bent een gelovige die het geloof belangrijker vindt dan de fundamentele waarden van de liberale rechtsstaat, of je hebt politieke belangen bij het beschermen er van. Meer smaken zijn er niet.

Hoe lang geleden is het trouwens dat Alexander Pechtold honend sprak over zwartekousenpolitiek? Maar met djellaba-politiek heeft D66 plotsklaps geen problemen meer. Zo lang ze het maar een beetje versluierd houden.

Maar de poltieke grapjes even daargelaten: opnieuw valt D66 hier door de mand als partij die het kennelijk belangrijk vindt Turkse stemmen te kunnen trekken. Want op geen enkele andere manier kun je nog verklaren waarom de partij ineens gelovigheid meent een extra steuntje in de rug te moeten geven. Of zijn ze daar echt zo dom tegenwoordig?