Carolien Roelants legde van de week uit waarom Bashar Al Assad nog steeds aan de macht is in Syrië.

Dat komt, zei ze, ondermeer doordat de aanhang van de president niet verdeeld is en de opstandelingen wel. Die bestrijden elkaar onderling ook als het zo uitkomt. En verder doordat hij steun krijgt van Iran en andere sjiieten en natuurlijk ook van Rusland. Assad heeft er voor gezorgd dat zijn tegenstanders geïdentificeerd worden met IS. En het westen doet te weinig om de opstand te steunen. Aldus Roelants.
Dat de aanhang van de president niet verdeeld is lijkt me logisch. Zijn aanhang, dat zijn alle minderheden in Syrië en die vechten nu al zes jaar voor hun leven. De soennieten zijn in Syrië in de meerderheid en ze worden door hun broeders uit de Gulf ruimschoots van geld en wapens voorzien. Ze kunnen zich permitteren verdeeld te zijn, maar de aanhang van Assad kan dat niet. Als die de strijd verliezen is het afgelopen met ze in Syrië.

De vorige Amerikaans president, in zijn onschuld, heeft ooit gedreigd dat hij in zou grijpen als Assad gebruik ging maken van ABC wapens. Prompt volgde er een gasaanval op een drietal opstandige wijken van Damascus, Zamalka, Arbeen en Ein Tarma. Assad ontkende dat de aanval van hem afkomstig was en dat lijkt me nogal voor de hand liggend. Wie haalt zich de wraak van de machtigste natie van de wereld op de hals, vlak nadat die zo specifiek gewaarschuwd heeft? Assad is van alles, dat is duidelijk maar hij is niet dom. De kans dat hij werkelijk achter die gifgas aanval zat lijkt me miniem.

Dat het westen weigert om de opstandelingen te steunen is overigens heel verstandig. Dat deden ze zes jaar geleden wel en alle wapens die ze daar toen aan de opstand hebben geleverd kwamen prompt terecht bij Al Qaida, de voorloper van IS. Obama dacht aan het begin van zijn presidentschap nog dat hij met wat Amerikaanse steun de Arabische lente kon laten zegevieren in het Midden Oosten. Die lente was anders dan hij dacht geen roep om democratie maar een opstand tegen de autocratische regimes die sinds mensenheugenis in de Arabische landen de macht in handen hebben. Maar zo ’n opstand mondt altijd uit in een nieuw autocratisch regime, meestal een dat nog wat af te rekenen heeft uit het verleden en vooruitgang brengt zo ’n opstand eigenlijk nooit, alleen nieuwe slachtoffers.

Wat we zouden moeten doen, als dat kon, is een cordon om de Arabische landen heen en onze bemoeienis met zwart Afrika beperken tot een bescherming van de unieke flora en fauna in dat werelddeel. Dan zoeken ze het voor de rest zelf maar verder uit daar.

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp