De voortdurende stijging van lonen van bankbestuurders vereist een spiraaltje van zichzelf. Gelijke monniken, gelijk kappen. De oplossing zit in het argument vindt Bokito.

Dat eeuwige gezeur over stijgende salarissen van bankiers begint ook steeds obsessiever vormen aan te nemen. Natuurlijk is een miljoen de man voor een stel directeuren van een matig functionerende bank voor de beter gestelden vrij prijzig, maar als vijftig van hun klantjes bij het horen van dit nieuws direct de benen nemen is het al voorbij eer het begon. Gaat dat gebeuren? Ik geloof het niet voor ik het zie. Wie daarop wachtte was toch al een dwaas die eigenlijk weg wilde.

Maar ik vond 8 ton voor een bestuurder ook al rijkelijk beloond, en waarom een bestuursvoorzitter die vooral jeremieert over het strategisch concept van een bank – zijn voornaamste taak – €1.250.000, zou moeten kosten kunt u me ook niet uitleggen, dus 1,5 miljoen? Laat maar.

Evenmin begrijp ik overigens dat een krant hier zijn lezers mee in slaap sust. Dat vind ik al evenmin in de haak. Het is de Volkskrant-pendant van man bijt hond en smakt daarbij luidruchtig – het soort items waarin men bij de Telegraaf grossiert om de lezer bij de les te houden.

Terwijl het toch niet erg ingewikkeld is: zwijg er over, of start een campagne voor een beloningsstelsel dat je door de overheid laat opstellen. Gelijke monniken, gelijk kappen, zogezegd.

Maar bedenk wel wat de gevolgen zullen zijn. Een beloningsstelsel dat je door de overheid laat opstellen heeft als nadeel dat de overheid er toezicht op houdt. En dat de overheid dus precies bepalen gaat wie wat verdient – ook zonder geschuif met belasting toeslagen en wat niet al. En erger nog, als de overheid hiervoor om raad wordt gevraagd, is het eigenlijk een soort overtreffende trap van een Balkenende-norm geworden. Dan wil de premier dat volgend jaar óók.

Allemaal nergens voor nodig – Van Lanschot is geen belangrijke bank voor de Nederlandse bancaire sector, dus als die zichzelf om zeep wil helpen moet ze dat vooral doen. Alleen moet je de aandeelhouders er wel even van doordringen dat de belastingbetaler op deze basis natuurlijk nooit bijspringt als er wat mis gaat. Zou dat als dreigement niet voldoende zijn?