Naarmate er meer duidelijk wordt over het GeenPeil-initiatief word ik er steeds minder enthousiast over.

Het oorspronkelijke idee had wel wat, vooral om de gevestigde politiek angst aan te jagen leek het me een prima idee. Maar dergelijke ideeën hebben de neiging bij uitwerking steeds meer gebreken te gaan vertonen. Als dreigement was het prima, maar uitvoeren is zelden verstandig. Het argument dat je dan maar hopen moet dat wat er uit komt een gunstig effect zal hebben bevalt me nog wel het minst.

Ik heb op deze plek al eerder wat bezwaren tegen het idee ingebracht, maar de presentatie van de nummers twee en drie op de lijst heeft het wat mij betreft wel de das om gedaan. Een presentatie van gezichten die geacht worden geen smoel te tonen, maar braaf uit te voeren wat de leden hen opdragen. Het is een tegenstrijdigheid waar ik niet veel mee kan, maar die me deprimeert. Omdat het meer van hetzelfde impliceert.

Dat het Forum voor Democratie op die wijze allerlei gezichten bijeen brengt in de ijdele hoop het verschil te zullen maken ontlokte me vooral een glimlach: het zijn intellectuelen die een intellectueel concept steunen, maar een intellectuele partij heeft in Nederland volstrekt geen kans van slagen. Wie vertrouwt tegenwoordig nog een intellectueel? Het is bijna een scheldwoord geworden.

Wat kan GeenPeil presenteren? Het lijkt er op dat de initiatiefnemers vooral een dwarsdoorsnede van de bevolking willen presenteren. Opnieuw is dat een slecht idee: de bevolking bestaat voor een niet onaanzienlijk deel uit habituele bedriegers, en daarvoor hebben we Alexander Pechtold al, nu we de PvdA lijken te gaan verliezen. Maar habituele bedriegers zijn niet wat een club als GeenPeil zou moeten willen hebben, en daarmee kan het al geen dwarsdoorsnede van de bevolking meer zijn.

Wat je op de kandidatenlijst van GeenPeil hebben wilt en eigenlijk verwacht, zijn net zoveel programmeerbare kleurloze boekhouders als er op passen. Aangevoerd worden door een journalist die indiscriminatoir heel Nederland voor de ballen trapte als daarvoor aanleiding bestond is acceptabel, maar eigenlijk al een grensgeval. De nummers twee en drie leken me aardige mensen, maar niet wat ik een dwarsdoorsnede van de bevolking noemen zou, ook al waren ze respectievelijk vrouw en allochtoon.

Een jaar of tien terug had je in zuidelijk WestNederland bij gemeenteraadsverkiezingen de StemNiet-beweging, aangevoerd door een idealistisch maar vrij bizar personage dat verbazingwekkend eloquent kon uitleggen dat hij beloofde zijn zetel indien gekozen niet te zullen innemen. De enige keer dat hij inderdaad een zetel won (ik meen bij waterschapsverkiezingen), moesten prompt daarop om authentieke procedurele redenen de verkiezingen over, en Herman werd in de herhaling alsnog niet gekozen. Soms denk ik daar aan terug, en als ik dat met GeenPeil vergelijk komt dat StemNiet er beter af dan wat ze nu vanuit Amsterdam-Noord bekonkelefoezen.

De gedachte dat je met een dergelijk initiatief invloed uit gaat oefenen is namelijk nogal naïef. Kleine partijtjes krijgen hun broodnodige media-aandacht via (ietwat) bizarre standpunten, en een partijtje aardige mensen die eerst moeten afwachten wat ze over iets vinden gaan zal daar niet veel van meekrijgen – als ze integer te werk gaan. Als GeenStijl er de spreekbuis van worden zou verwacht ik daar problemen mee die die site geen goed zullen doen.

Maar wat is GeenPeil zonder GeenStijl? Gewoon een grappig maar slecht en onuitvoerbaar idee van politieke amateurs. Wat dat betreft vind ik het jammer dat ik me zeker voel dat GeenPeil geen zetel halen zal, want net als iedereen haal ook ik graag mijn gelijk als de kans zich voordoet.