Premier Rutte heeft vandaag aangegeven dat hij een voldoende aantal senatoren denkt te kunnen ronselen om het Oekraïneverdrag alsnog goed te keuren. Of dat werkelijk zo is moet nog maar blijken.

Om te beginnen is duidelijk nu wie denkt de zittende macht te zijn, en daarom maling aan iedereen te kunnen hebben. Dat is winst, want het gehuichel hierover was hemeltergend. Dat D66 zowel in de Eerste als Tweede Kamer kleur heeft bekend is ook winst. Het tekent de partijgangers voor wat ze zijn: aspirant-regenten die er óh zo graag bij willen horen. Pechtold wil kennelijk afscheid nemen als vice-premier voor hij weer ergens burgemeester wordt. Zijn partij lijkt dat een goed idee te vinden. Ach heden, wat begrijpt men bij D66 van politiek?

Dat er CDA-senatoren zo gek te krijgen lijken om het kabinet in deze ter wille te zijn kon ik me voor afgelopen weekend nauwelijks voorstellen, maar het moet gezegd: als er senatoren in de Senaat zaten die daarvoor in aanmerking kwamen, huisden die in ieder geval bij het CDA. Hoe Van Haersma Buma met dit in de achterzak campagne moet gaan voeren komend voorjaar lijkt die partij nog nauwelijks te deren. Gezag heeft Buma niet, of hij wil het niet doen gelden. In beide gevallen is een afstraffing in maart 2017 een terecht gevolg. Als men bij het CDA denkt dat het toch niet minder kan, zou k ze aanraden eens over de schutting te kijken bij voormalig hartenpartner PvdA. De sociaaldemocraten krijgen zelfs met een lijsttrekkersverkiezing nauwelijks mensen op de been die zich voor hun standpunten interesseren. Welbeschouwd is het CDA nauwelijks beter dan de PvdA: een oude regentenfactie die al enige tijd tegen haar eigen gangreen vecht door dat te ontkennen. Wat ik maar zeggen wil: helpen gaat dit de partij geenszins.

Waarom deze analyse waarin maart 2017 zo’n grote rol speelt? De kiezer is het tegen die tijd meestal al lang vergeten, leert de ervaring? Zeker is dat waar, maar de kans lijkt groot dat de regering de uiteindelijke ratificatie om puur technische redenen over de verkiezingen in maart heen tillen moet. In dat geval gaat dit een rol spelen in de aanloop daarnaar toe, en dat zal de betrokken partijen niet glad zitten. Laten we hopen dat niemand van de betrokken kiezersverraders dat beseft heeft toen ze Rutte lieten weten wel met hem mee te willen gaan in zijn bedrog van het land. Verbazen zou het niet: kiezersbedrog lijkt bij veel partijen de leiders op het voorhoofd getatoeëerd, maar liefst dragen ze allen een maskerend lapje. Dat dat nog wel eens voor hun ogen komt te hangen hoort erbij.

Interessant wordt ook of de PvdA hiermee de verkiezingscampagne in zal willen. Dat moet nog maar blijken.

Het is daarom nog geen gelopen race, maar het komt er wel erg dichtbij. Hoe het ook zij, wat de regering vandaag duidelijk heeft gemaakt is dat de wensen van de kiezer haar weinig kunnen schelen. Dat is belangrijk, want het was één van de doelen die de organisatoren van de campagne zich ten doel hadden gesteld. Dat er in vrijwel dezelfde periode een jaar later opnieuw campagne kan worden gevoerd om het regentesk Nederland een slechte nachtrust te bezorgen is de ironie van het democratisch systeem.