Het is een duistere streak in de psyche van mannen: als een vrouw je eer breekt door je af te wijzen, dan moet ze kapot. Misdaadstatistieken wijzen uit dat dit treurige fenomeen geen marginaal verschijnsel is.

De moord op een 24-jarige verpleegster in Utrecht zou te denken moeten geven.

Vrouwen lopen verreweg de hoogste kans om vermoord te worden, niet door overvallers, verkrachters, soldaten of seriemoordenaars, maar door hun (ex-)geliefde. Het feit dat dit gedrag in alle culturen voorkomt, geeft aan dat we hier met een oeroud stukje instinct te maken hebben. Sterker nog, er bestaan religies waarin *exact* dit fenomeen tot de maat der dingen is verklaard; waarin de testosteronale neiging van seksueel beknelde mannen om hun ontrouwe vrouw te doden niet wordt beperkt, maar juist wordt toegejuicht.

Vóórdat we het gaan hebben over de voornamen van vrouwelijke wetenschappers, en vóórdat we ons druk maken of de afstelling van de airco op kantoor wellicht vrouwonvriendelijk is, moeten we niet *eerst* eens deze instinctieve duisternis bespreekbaar maken? Want los van de mentaal verneukte potentiële psychokillers die we zélf in achteloosheid opvoeden, wat te denken van de massa mannen die deze houding en opzichte van vrouwen als *superieure* culturele norm hanteren, en die we met ’n al even grote achteloosheid in ons midden verwelkomen? Ik denk namelijk dat vrouwen grotere problemen staan te wachten dan een weerbarstig glazen plafond, of als rondemissen bij de Tour de France.

Just sayin’…Gebroken eer?

---

Dit artikel verscheen eerst als twitterdraad.