Gatwick – hebben is hebben, en krijgen is de kunst
Vorige week was er paniek op het vliegveld Gatwick bij Londen. Er waren drones in de lucht en die bedreigden het vliegverkeer. Dat werd opgeschort en omgeleid.
En toen waren de drones ineens weg en was alles weer normaal.
Grote verontwaardiging na deze grote paniek. Wie? Wat? Waarom? Waarmee, en meer van dat soort emoties speelden de hoofdrol en iedereen in het UK stond op het punt dat er iemand gearresteerd moest worden. Dat deed de politie prompt, maar het waren de goede mensen niet. Ondanks dat dit weer nieuwe verontwaardiging opwekte, was dat toch al minder. Het Britse kabinet gaat er over praten, maar who cares? Want de politie deed in ieder geval haar stinkende best, nietwaar? En dat is de vraag waarmee ik nu zit: is dat wel zo?
Uit de directe opluchting en de daaropvolgende stilte kunnen we een les uit trekken die me niets bevalt. Want grappig genoeg was er ook een hoop verontwaardiging toen de politie communiceerde dat er geen drones hinderlijk in de lucht boven Gatwick hadden rondgevlogen. Al is de paniek nog niet geheel ten einde:
Gatwick is offering a 50,000 pound ($63,000) reward via the UK’s Crimestoppers for any information that might lead to the arrest and conviction of whoever is responsible for piloting the drones. The culprit will ultimately face up to 5 years in prison if found and convicted.
Maar het gehele incident geeft vooral te denken over de snelheid waarmee de politie mensen arresteerde die mogelijk – maar op geen enkele wijze waarschijnlijk – iets te maken hadden met rondvliegende drones. Maar na deze eerste arrestatie was althans de ergste kou uit de lucht, en dat leidt onafwendbaar tot de conclusie dat het voor de politie belangrijker was iemand te arresteren dan de juiste persoon te pakken te krijgen.
Ai
Dubbel ai, eigenlijk.
- Het publiek heeft erg weinig vertrouwen in de daadkracht van de politie en haar effectiviteit.
- De politie is zich dit bewust, heeft het tweede geaccepteerd als collateral damage maar poogt door directe arrestaties in ieder geval haar gebrekkige daadkracht te maskeren.
Dit zijn heel deprimerende gedachten, niet in het minst door de voortdurende dreiging van terrorisme en de wijze waarop daarmee in Europa al wordt omgegaan.
Zelfs kun je je afvragen wat de paniek was:
Spectator takes down a drone with a roll of toilet paper during a soccer match in Argentina. https://t.co/v4Wdt16huO pic.twitter.com/HrJSF5V6nq
— ABC News (@ABC) November 2, 2017
Maar om dit frivole filmpje direct te relativeren: een vliegtuig dat op dezelfde wijze een drone in de motoren krijgt komt geheid loodrecht naar beneden. Maar het is leuk om te zien
Het is ook gewoonweg bespottelijk dat Gatwick technisch blijkbaar niet in staat is het radiografisch signaal van een drone op te vangen of op de radar te zien .
Feitelijk geeft het echter ook een heel ander probleem weer:
Low-cost, low-tech actie van een enkele persoon, of slechts een paar personen, kan enorme financiele en logistieke problemen veroorzaken.
Het zou zomaar eens een gevalletje van financiele jihad kunnen zijn. Is het dat? Dat zal ik niet zomaar durven stellen, maar zelfs als het niet het geval is, dan kun je er donder op zeggen dat het is opgevallen en genoteerd als een manier om jihad te voeren.
Twee mannen die allebei een drone besturen, laten we zeggen dat ze een luxe uitvoering van 300 euro nemen. Zo’n bedragje is natuurlijk lachwekkend als je kijkt naar de chaos en de kosten. Vertragingen, omleidingen, politie-inzet, ga zo maar door. De financiele gevolgen zijn minstens het honderdvoudige, waarschijnlijk nog een stuk meer.
En is het serieus te noemen? Jazeker, want na een paar keer ‘loos alarm’ vanwegen wat onschuldige drones komt er een keer dat het wel een military-grade attack-drone is die wordt ingezet.
Ik denk dat er helemaal geen drones waren