Wat minder bekend is van de gehypte TV-serie die wij kennen als Game of Thrones, is dat die van oorsprong is gebaseerd op een serie boeken die de scenarist van de serie zelf schreef.

Het fraaie aan de serie Game of Thrones zit onder andere in de animaties en de acteurs. Welbeschouwd is het verhaal veel te ingewikkeld om te kunnen volgen, en je hoeft geen profeet te zijn om vast te stellen dat de serie nooit een bevredigend einde krijgen kan. En dat is niet alleen omdat we in het vierde seizoen pas ergens halverwege Boek 1 zitten.

De oorspronkelijke serie van George R.R. Martin heette ‘A song of Ice and Fire’. Het eerste deel daarvan heette Game of Thrones, wat voor een TV-serie vanzelfsprekend een veel catchier titel is. De ironie dat ik niet verwacht dat de TV-serie ooit verder zal komen dan Boek 1 is daarom niet meer dan een extraatje voor fijnproevers.

Het concept van A song of Ice and Fire (SIF) wijkt lichtjes af van de mainstream van dergelijke epische series, die maar al te vaak zijn gebaseerd op Keltische mythen en sagen. SIF daarentegen lijkt echter eerder te zijn gepositioneerd op de Angelsaksische invasie van Groot-Brittannië in de 6e en 7e eeuw. Daarmee rechtvaardigt de schrijver impliciet ook de vrij lompe hakpartijen, die niet passend zouden zijn voor de meer hoofse ridderverhalen die in het latere Engeland zouden domineren. Zelf stonden die weer model voor de latere legendevorming van bijvoorbeeld Morte d’Arthur, wat historisch-technisch in de aan SIF voorafgaande periode moet worden geplaatst.

Hoe interessant het concept ook is, in het verhaal slaat na een paar delen de verveling onverbiddelijk toe. Weer nieuwe intriges, weer een diepere laag die wordt aangeboord om het verhaal nog enigszins gaande te houden, en opnieuw een groot aantal sterfgevallen die ruimte maken moet voor een frissere aanpak door de volgende generatie hoofdpersonen. Het wordt, kort gezegd, op een bepaald moment allemaal een beetje vermoeiend.

Na 4874 pagina’s is het einde nog lang niet in zicht, en gezien de losse eindjes die duidelijk nog tot wasdom moeten komen, zijn tenminste nog twee delen het minimum waarop we moeten rekenen. Zelfs de vraag of deze serie boeken ooit zal worden voltooid staat wat mij betreft verre van vast. De intervallen tussen de verschijning van de afzonderlijke delen zijn enorm (deel 1 verscheen al in 1996, deel 5 pas in 2012), en de gezondheid van de schrijver is naar ik begreep niet om over naar huis te schrijven. Ook is het als serie bij lange na niet interessant genoeg om te verwachten dat men een ghostwriter zal gaan inzetten om het verhaal ten einde te brengen, zoals bijvoorbeeld gebeurde met The Wheel of Time, na de vroegtijdige dood van Robert Jordan.

SIF is aardige lectuur, maar niet bepaald van hoog niveau. Voor liefhebbers van de TV-serie biedt het leuke achtergrondinfo en haalt het wellicht herinneringen boven. Als serie is het wat mij betreft een mislukking, niettegenstaande een aantal aardige vondsten en veelbelovende elementen die maar niet door willen breken. En ze zijn goedkoop. Nieuw kosten deze boeken circa 10 euro, en dat is niet veel. Maar alles bijeen zou ik zeggen: niet aan beginnen als U geen andere redenen hebt ze te willen lezen. Er is beter, dat ook veel beter geschreven is. Niet voor niets is er nog geen Nederlandse vertaling beschikbaar – je zou wel gek zijn als uitgever om je hier aan te gaan vertillen.

A song of Ice and Fire
A Game of Thrones (1996)
A Clash of Kings (1998)
A Storm of Swords (2000)
A Feast for Crows (2005)
A Dance with Dragons(2012)