BERLIJN – Vanochtend verleende de Führer audiëntie aan een delegatie van de Nederlandsche Kultuurkamer, aangevoerd door Sanne Wallis de Vries, coryfee van de Arbeiders Radiovereniging.

De Führer gaf er blijk van de verrichtingen van onze kunstenaars nauwlettend te volgen. Zo sprak hij zijn waardering uit voor het ‘geniale propagandalied’ over Gaza en Israël, dat afgelopen weekend in de show van Wallis de Vries ten gehore werd gebracht.

‘Frau Sanne is de Leni Riefenstahl van de Lage Landen,’ grapte de Führer. De cabaretière toonde zich bijzonder gevleid, vooral toen de Führer toelichtte waarom het lied hem zo beviel: ‘Terwijl een vijfde van de Israëlische bevolking uit Palestijnen bestaat, dagelijks duizenden Arabieren forenzen tussen Westbank en Israël, zingen jullie: “Geen Palestijn komt erin.” Liegen en demoniseren, jullie snappen het!

En dan dat verborgen pareltje: “We geven een feest, ga je mee? Straks in de Al Aqsa Moskee. Die staat al gauw leeg, anyway.” In Amerika noemen ze dat een dog-whistle. Niets triggert meer haat bij moslims dan suggereren dat de Joden van plan zijn hun moskee af te pakken. En die dan ontheiligen.

Speelt natuurlijk niet. Ook de Grootmoeftie van Jeruzalem heeft bijvoorbeeld eind jaren twintig met succes dergelijke verdachtmakingen gebruikt om zijn aanhang tegen de Joden op te zetten. Waarna men in Hebron een vijfde van de Joodse gemeenschap heeft uitgemoord. Omdat het allemaal zo precair ligt, laat Israël het beheer van Al Aqsa over aan de Waqf, een onafhankelijk islamitisch instituut onder Jordaans toezicht. Maar wees gerust, niemand let op de feiten. Wie de media beheerst, beheerst de wereld. Hits de boel maar op: “We geven een feest, ga je mee? Straks in de Al Aqsa Moskee.”’

‘Wij begrijpen elkaar,’ concludeerde de Führer. Een tevreden grijns gleed over Sannes gezicht.

‘En er is meer: Uw lied opent met de veronderstelling dat de Joden de wereldleiders aan een touwtje hebben. Uitstekend! Complottheorieën doen het altijd goed. En dan dat vrolijke couplet over Joden en geldzucht… Van je ching-a-ling-ching en ping-a-ping. Het is geen Wagner, maar sterk in z’n genre. Zoveel klassieke Jodenhaat samengebald in één lied, wirklich große Klasse!! Dat dergelijke antisemitische beelden 73 jaar na mijn dood nog steeds de ether vullen, had ik niet durven dromen. Goed beschouwd had ik helemaal geen zelfmoord hoeven plegen,’ verzuchtte de Führer.

‘Maar uw gedachtegoed leeft voort,’ probeerde Wallis de Vries hem op te beuren.

De vertegenwoordigers van ons volk kwamen niet met lege handen. De Führer heeft een fraai ingelijst exemplaar in ontvangst genomen van een aan Gaza gewijde tekening, gemaakt door de Utrechtse cartoonist Jos Collignon, erelid van de Nederlandsche Kultuurkamer. De kunstenaar, die persoonlijk het werk aan de Führer overhandigde, roemde hem als een groot inspirator. De Führer was zeer verguld met zijn cadeau. ‘Toen ik afgelopen maand deze meesterlijke prent in de Volkskrant gewaar werd, sloeg mijn hart over,’ zei hij.

De Führer prees Collignon om zijn ingenieus gebruik van oude clichés, zoals de Jood die kleine jongetjes ritueel over de kling jaagt. Waaraan hij toevoegde dat Genosse Goebbels zeker zal waarderen hoe Collignon zo effectief de feiten weet om te draaien: dat de Joden die vanuit Gaza worden bestookt – hun land aangevallen – desalniettemin in zijn tekening de agressors zijn.

‘De ideologie van de Gazanen luidt: “Israel heeft geen enkel bestaansrecht,” dit lezen we in hun eigen Hamas-handvest, dat velen als antisemitisch typeren,’ memoreerde de Führer. ‘Ik begrijp dat onze Jos,’ zo vervolgde hij, ‘net als ik, voor dat soort mensen veel sympathie voelt. Toen ik zag dat de Gazanen op mijn verjaardag een vlieger met een brandbom Israël in hebben gestuurd, voorzien van een groot hakenkruis, besefte ik dat de liefde wederzijds is. Frau Sanne heeft gelijk, mijn gedachtegoed leeft voort, niet in de laatste plaats onder artiesten als u.’

Nadat de Führer had beloofd dat de prent van Collignon een eervolle plek zal krijgen, uitte hij nogmaals zijn vertrouwen in de toekomst: ‘Het is werkelijk hoopgevend wanneer een Jood, die de Joodse Staat verdedigt, anno 2018 door een Nederlandse tekenaar als sadistische moordenaar wordt afgebeeld, als een gemene kerel met een davidster op zijn rug. Of als een vedette van het volk dat volk laat weten dat de Joodse Staat alles behalve lief is. Uw lied, lieber Sanne, galmt hier nog wel even door de bunker. Dit alles roept bij mij warme herinneringen op.’

Wallis de Vries en Collignon straalden bij zoveel erkenning. Tegen het einde van de ceremonie kuste Collignon de hand van de Führer, die hier even verlegen mee was. Maar nadat Collignon een ferm Heil Hitler ten gehore bracht, herpakte de Führer zich weer.